UŁ komentuje: Liczba Pi

Komputery mogą znaleźć jej dowolną cyfrę po przecinku, ale paradoksalnie wszystkich nigdy nie uda się poznać. Od starożytności matematycy badają jej właściwości, a przydaje się ona nie tylko do obliczania pola czy obwodu. O liczbie Pi opowiada prof. Władysław Wilczyński z Wydziału Matematyki i Informatyki UŁ.

 

Liczba π to stała matematyczna, która pojawia się w wielu działach z zakresu matematyki i fizyki. Definiowana jest ona jako stosunek obwodu koła do długości jego średnicy.

Symbol π wprowadził w 1706 roku William Jones w książce Synopsis Palmariorum Mathesos. Rozpowszechnieniem zajął się później Leonhard Euler. Liczba π jest znana także jako stała Archimedesa lub ludolfina - tak została nazwana na cześć Ludolpha van Ceulena. Zarówno Archimedes, jak i Ludolph van Ceulen obliczyli przybliżone wartości liczby Pi przy czym van Ceulen zrobił to z dokładnością do 35 miejsc po przecinku.

Liczba π z dokładnością do 200 miejsc po przecinku:

π ≈ 3,14159 26535 89793 23846 26433 83279 50288 41971 69399 37510 58209 74944 59230 78164 06286 20899 86280 34825 34211 70679 82148 08651 32823 06647 09384 46095 50582 23172 53594 08128 48111 74502 84102 70193 85211 05559 64462 29489 54930 38196

Aby zapamiętać, jak najwięcej cyfr rozwinięcia dziesiętnego liczby Pi stosuje się różnego rodzaju techniki mnemotechniczne. Dla przykładu można podać tekst Kazimierza Cwojdzińskiego z roku 1930: Kuć i orać w dzień zawzięcie, bo plonów niema bez trudu! Złocisty szczęścia. Astronom James Jeans stosował innego rodzaju ułatwienie w postaci słów: How I want a drink, alcoholic of course, after the heavy lectures involving quantum mechanics.

Więcej o liczbie Pi opowiada prof. Władysław Wilczyński z Wydziału Matematyki i Informatyki UŁ:

bit.ly/2Fzx6RE