Giuseppe Arduino ma ponad trzydzieści pięć lat doświadczenia jako badacz, konsultant, kierownik projektów we wszystkich głównych aspektach zarządzania zasobami wodnymi i naukami o środowisku w ponad czterdziestu krajach Afryki, Azji i Pacyfiku, krajach arabskich, Europie i Ameryce Łacińskiej. Jako pracownik UNESCO, w ciągu ostatnich dwudziestu lat koordynował międzynarodowe sieci naukowe w dziedzinie zasobów wodnych i nauk o Ziemi, ze szczególnym uwzględnieniem zrównoważonego programu środowiskowego i rozwoju zdolności na poziomie krajowym i regionalnym oraz promował współpracę z krajowymi i międzynarodowymi instytutami badawczymi, uniwersytetami i środowiskiem akademickim. Przyczynił się również do organizacji kilku szkoleń podyplomowych UNESCO, międzynarodowych konferencji, sympozjów i wydarzeń z zakresu zasobów wodnych i nauk o Ziemi. Od 2013 r. jego główna praca w UNESCO w Paryżu poświęcona jest rozwojowi, postępowi i upowszechnianiu ekohydrologii jako zintegrowanej nauki, od skali molekularnej do skali basenu, w ramach Międzyrządowego Programu Hydrologicznego UNESCO (IHP).
Giuseppe Arduino pracuje w Division of Water Sciences, IHP Secretariat, w UNESCO w Paryżu jako szef sekcji Ecohydrology, Water Quality and Water Education. Jego głównym obowiązkiem w ramach programu Ekohydrologia jako tematu piątego ósmej fazy IHP (2014–2021) jest koordynacja Naukowego Komitetu Doradczego programu Ekohydrologia EH SAC (przewodniczący M. Zalewski, Polska; wiceprzewodniczący L. Chicharo, Portugalia; wiceprzewodniczący M. McClain, Holandia). Komitet korzysta również szczególnie ze znaczącego i istotnego wkładu członków UNESCO Water Family, w szczególności z centrów wodnych i katedr poświęconych ekohydrologii z siedzibą w Polsce, Portugalii, Holandii, Etiopii, Tanzanii, Indonezji, Malezji i Brazylii. Komitet doradza Sekretariatowi IHP w zakresie:
- kierunków strategicznych, nowych wymiarów, działań, które należy podjąć,
- realizacji programu oraz informowania o postępach naukowych i wyciąganych wnioskach w ramach tematu piątego „Ekohydrologia, inżynierska harmonia dla zrównoważonego świata”,
- dążenia do promowania ekohydrologii jako głównego składnika procesów decyzyjnych w ramach zintegrowanego zarządzania zasobami wodnymi.
Naukowy Komitet Doradczy zbiera się co najmniej raz w roku, w połączeniu z wydarzeniami międzynarodowymi lub na dedykowanych sesjach i śledzi rozwój programu z Sekretariatem UNESCO IHP.
W ramach międzynarodowych wydarzeń poświęconych ekohydrologii i organizowanych w różnych krajach (Indonezja, Francja, Etiopia, Brazylia, Polska, Chiny i Malezja) trzy zostały uznane za kamienie milowe dla rozwoju, postępu i upowszechnienia programu Ekohydrologia, a mianowicie:
- Międzynarodowe Sympozjum Ecohydrology, Biotechnology and Engineering: Towards the Harmony between Biogeosphere and Society on the basis of Long-Term Ecosystems Research, Łódź, Polska, wrzesień 2013 r., zorganizowane przez Europejskie Regionalne Centrum Ekohydrologii PAN (ERCE PAN pod auspicjami UNESCO).
- Sympozjum „Ecohydrology for the Circular Economy and Nature-Based Solution towards mitigation/adaptation to Climate Change”, które odbyło się na Uniwersytecie Łódzkim, Polska, wrzesień 2017 r., zorganizowane przez Europejskie Regionalne Centrum Ekohydrologii PAN (pod auspicjami UNESCO) i Uniwersytet Łódzki.
- VI Kongres International Association for Hydro-Environment Engineering and Research (IAHR) w Warszawie, luty 2021 r. Podczas sesji plenarnej zorganizowano specjalną sesję poświęconą ekohydrologii.
O ile pierwsze sympozjum w 2013 r. miało na celu wypracowanie najlepszych praktyk w zakresie zachowania i przywracania zrównoważonych systemów ekohydrologicznych w celu osiągnięcia bezpieczeństwa wodnego oraz utrzymania dóbr i usług ekosystemów ograniczających wykorzystanie szarej infrastruktury, o tyle drugie sympozjum zorganizowane w 2017 r. pokazało znaczenie rozwiązań ekohydrologicznych jako opartych na naturze w celu osiągnięcia zrównoważenia ekosystemów. Specjalna sesja, która odbyła się podczas VI Kongresu IAHR w 2021 r. pokazała znaczenie systemowych rozwiązań ekohydrologicznych w połączeniu z miękką inżynierią i biotechnologiami w kierunku zwiększenia potencjału zrównoważonego rozwoju zlewni (WBSRCE: Water, Biodiversity, Ecological Services, Resilience, Culture and Education).
Z inicjatywy Pana Arduino powstało wiele form wymiany wiedzy (np. platforma Ecohydrology: http://ecohydrology-ihp.org/demosites) i promocji (podręczniki, broszury), jak również edukacji (otwarte kursy online: Ecohydrology Open Online Courses). Giuseppe Arduino wspierał rozwój i wdrażanie rozwiązań ekohydrologicznych w Polsce. Jednym z największych projektów, w jaki był zaangażowany jest UNESCO Demosites: sieć stanowisk demonstracyjnych, pokazujących funkcjonowanie wdrożonych biotechnologii ekohydrologicznych i rozwiązań bliskich naturze, do których zaliczone zostało stanowisko w zlewni Pilicy, stworzone w ramach projektu EKOROB zrealizowanego przez Katedrę UNESCO i ERCE.
Pan Arduino był również zaangażowany w nadanie Katedrze Ekologii Stosowanej statusu Katedry UNESCO Ekohydrologii i Ekologii Stosowanej Uniwersytetu Łódzkiego.