Tytuł pracy:
"Instytucje kapitałowe polskiego systemu emerytalnego na tle konstrukcji wybranych państw"
W rozprawie dowodzi, że bazę prawidłowo skonstruowanego systemu emerytalnego musi stanowić filar repartycyjny. Metoda repartycyjna ma wiele przewag nad kapitałową w zakresie finansowania świadczeń emerytalnych, ponieważ jest odporna na kryzysy wojenne, inflacyjne, giełdowe. Wbrew pozorom obie metody są podatne na negatywne trendy demograficzne. W przypadku systemów repartycyjnych finansowanych ze składek populacji aktywnej zawodowo zależność od struktury demograficznej jest oczywista. Jednakże w zakresie metody kapitałowej jest ona także widoczna, gdyż kraje o wysokim stopniu obciążenia demograficznego przestają rozwijać się gospodarczo, co wpływa na wycenę papierów wartościowych wymienianych na coraz mniej atrakcyjnym rynku kapitałowym. Co więcej, przechodzenie coraz większych liczebnie grup osób na emeryturę powoduje wyprzedaż znacznego wolumenu akcji, co wpływa negatywnie na ich wycenę. Zdaniem autora metoda kapitałowa może być odporna na starzenie się danego społeczeństwa, ale tylko pod warunkiem, że środki będą lokowane zagranicą w krajach o korzystnej strukturze demograficznej. Taki filar kapitałowy, z szeroką swobodą inwestycyjną, powinien stanowić uzupełnienie filaru repartycyjnego. A obie metody należy uznać nie za przeciwstawne, ale za komplementarne wobec siebie.
Odwiedź repozytorium UŁ i przeczytaj tę pracę.
Motto:
Perfekcja to rozsądne minimum.
