Profesor Leszek Wojtczak urodził się 2 lipca 1939 r. w Gozdowie. Liceum Ogólnokształcące ukończył w Aleksandrowie Łódzkim, na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii otrzymał w 1961 r. tytuł magistra fizyki. Stopień naukowy doktora nauk matematyczno-fizycznych nadała Mu Rada Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego w 1964 r. Przebywał na stażach naukowych w Pradze (1964) u prof. Luboša Valenty oraz w Jenie (1966), a następnie w Grenoble (1968) w Laboratoire d’Electrostaique et de Physique du Metal, kierowanym przez prof. Louis Néela (laureata nagrody Nobla). W latach 1964-1968, a także później zdobywał warsztat naukowy pod kierunkiem prof. Sczepana Szczeniowskiego w Politechnice Warszawskiej. Był to czas intensywnej i owocnej pracy naukowej, zakończony w 1969 r. uzyskaniem stopnia naukowego doktora habilitowanego w zakresie fizyki teoretycznej (teoria cienkich warstw magnetycznych). W 1976 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1985 r. – tytuł naukowy profesora zwyczajnego nauk fizycznych.
Zatrudniony od 1961 r. w Uniwersytecie Łódzkim przeszedł kolejne szczeble kariery akademickiej, zajmując stanowiska od asystenta do profesora zwyczajnego. Początkowo był pracownikiem Katedry Fizyki Teoretycznej oraz Zakładu Fizyki teoretycznej, a następnie organizował (wspólnie z prof. Stanisławem Michalakiem) Zakład Fizyki Ciała Stałego (1974), przekształcony (1991) w Katedrę Fizyki Ciała Stałego. W ponad pięćdziosięcioletnim okresie zatrudnienia prof. Leszek Wojtczak brał aktywny udział w działalności naukowej I dydaktycznej Uniwersytetu Łódzkiego, uczestnicząc także w jej życiu akademickim. Pełnił funkcje organizacyjne w strukturze Uniwersytetu: kierownika Zakładu oraz Katedry Fizyki Ciała Stałego, kierownika Zakładu Teorii Fizyki Ciała Stałęgo, kuratora Zakładu Chemii Teoretycznej, zastępcy dyrektora i dyrektora Instytutu Fizyki, prodziekana i dziekana Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii oraz prorektora i rektora (1984-1990) Uniwersytetu Łódzkiego, członka Senatu UŁ. Był jednym z inicjatorów (z prof Marią Kamińską) powstania konwersatorium poświęconego społecznej nauce Kościoła i jego afiliacji przy Rektorze UŁ (1989). Na forum ogólnopolskim był przewodniczącym Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich (1989-1990), kierownikiem Centralnego Programu Badań Podstawowych “Własności fizyczne powierzchni i warstwy przypowierzchniowej” (1986-1991), członkiem zespołu ekspertów Ministra Edukacji Narodowej, członkiem Komitetu Badań Naukowych, członkiem rady Instytutu Fizyki Politechniki Warszawskiej, członkiem Komitretu Fizyki Polskiej Akademii Nauk, wiceprzewodniczącym Polskiego Komitetu Alliance Française. W 2005 r. został powołany w skład Rady ds. Szkolnictwa Wyższego i Nauki przy Prezydencie Miasta Łodzi. Wymienione funkcje uzupełnia działalność w roli przewodniczącego w takich towarzystwach naukowych, jak: Oddział Łódzki Polskiego Towarzystwa Biofizycznego (1975- 79), Oddział Łódzki Polskiego Towarzystwa Fizycznego (1997-2001), Wydział III Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (1998-2001), a także działalność wydawnicza: redaktor serii “Matematyki, Fizyki i Chemii Zeszytów Naukowych UŁ”, członek komitetu redakcyjnego “Acta Physica Magnetica”, “Open Systems and Information Dynamics” oraz “ Bulletin de la Societe des Sciences et des Lettres de Łódź” współredaktor “Acta Physicae Superficierum”.
Prof. Leszek Wojtczak brał udział w ponad 100 międzynarodowych i krajowych konferencjach naukowych, wygłaszał szereg referatów plenarnych, przedstawiał komunikaty, przewodniczył obradom, a także uczestniczył w pracach komitetów programowych i niektóre z nich współorganizował. Badania naukowe Profesora obejmują zagadnienia z zakresu statystycznej teorii atomu i jej zastosowań do teorii elektrochemicznej granicy faz i funkcjonalnego opisu błon biologicznych oraz równolegle zagadnienia z fizyki cienkich warstw, ze szczególnym uwzględnieniem ich własności magnetycznych, efektu rozmiarowego w obiektach o ograniczonych rozmiarach, zjawiska transoprtu, magnetooporu, przejść fazowych i opisu dyfuzyjnego rozpraszania krytycznego. Wyniki badań, opublikowane w około 300 artykułach zamieszczonych głownie w czasopismach o wysokiej randze międzynarodowej, stanowiły przyczynek do rozwiązań aktualnych problemów w okresie największego nimi zainteresowania wśród specjalistów na świecie. Niektóre z hipotez do dziś oczekują rozstrzygnięcia co do ich słuszności. Wiele oryginalnych propozycji zostało zebranych w dwóch monografiach (Critical Scattering Theory. An Introduction, współautor J. Kociński, Elsevier-Kluwer, 1998). Prof. Leszek Wojtczak wypromował 22 doktorów.
Zajęcia dydaktyczne Profesora koncentrowały się na różnych dziedzinach fizyki teoretycznej I fizyki ciała stałego. Wśród osiągnięć dydaktycznych można odnotować także współautorstwo skryptu pt. Zjawiska krytyczne (współautor J. Kociński) (1978), współautorstwo rozdziału o termodynamice (współautor W. Leyko) w podręczniku „Biofizyka dla biologów”, tłumaczenie (wspólnie z J. Rutkowskim) monografii Edgara Elbaza „Kwanty”.
Prof. Leszek Wojtczak został odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Polonia Restituta, Orderem Papieskim “ Pro Ecclesiae et Pontifice”, Krzyżem Oficerskim “Palmes Academiques de la Republique Francaise”, Nagrodą Naukową Miasta Łodzi, nagrodami Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego, Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego I Techniki oraz Ministra Edukacji Naukowej. Ponadto otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi, medal Komisji Edukacji Narodowej, tytuł honorowy “Zasłużony Nauczyciel PRL”, medal Alliance Française, medal Uniwersytetu Claude Bernard w Lyonie, medal honorowy Instytutu Europejskiego, medal Politechniki Łódzkiej, medal „Uniwersytet Łódzki w służbie społeczeństwu i nauce”, Złoty Medal Przyrodniczego Wydziału Uniwersytetu J. P. Safarika w Koszycach.
Profesor otrzymał też tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Yorku (1989) oraz Uniwersytetu Claude Bernarda w Lyonie (1991).
Dnia 30 września 2004 r. przeszedł na emeryturę, ale nadal czynnie uczestniczy w życiu akademickim. Publikuje w renomowanych czasopismach, opracował podręcznik akademicki pt. „Cienkie warstwy magnetyczne”.