ODNOWIENIA DOKTORATÓW NAUKOWYCH: DR JAN OLEJNICZAK

Jan Olejniczak ukończył studia fizyczne w Uniwersytecie Łódzkim w 1967 r. Stopień doktora uzyskał 40 lat temu za pracę Wysokoenergetyczne miony we wtórnym promieniowaniu kosmicznym. Jego naukowe zainteresowania związane były od początku z fizyką promieniowania kosmicznego, a w szczególności z opisem i zrozumieniem zjawiska tak zwanych wielkich pęków promieniowania kosmicznego, czyli lawin cząstek elementarnych generowanych w atmosferze ziemskiej przez cząstki z kosmosu z gigantycznymi energiami, przewyższającymi miliony i miliardy razy energie dostępne gdziekolwiek w ziemskich laboratoriach fizyków, w elektrowniach atomowych czy w reakcjach termojądrowych we wnętrzu Słońca. W latach siedemdziesiątych badanie promieniowania kosmicznego było ważnym źródłem wiedzy o oddziaływaniach cząstek elementarnych, początkach Wszechświata i procesach zachodzących w jego niezbadanych, odległych przestrzeniach.

Od 1977 r. dr Jan Olejniczak zmienił zasadniczo swe szeroko pojęte naukowe zainteresowania. Został kierownikiem Pracowni Pokazowej i zajął się upowszechnianiem wiedzy fizycznej. Tematyką promieniowania kosmicznego zajmował się jednak nadal niejako hobbystycznie aż do końca lat osiemdziesiątych, starając się współpracować z ośrodkiem fizyki promieniowania kosmicznego powstałym przy stacji pomiarowej na górze Aragats w ówczesnej Armeńskiej Republice Socjalistycznej. Po upadku Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i powstaniu niepodległej Armenii współpraca ta także upadła, więc dr Jan Olejniczak mógł już całkowicie poświęcić się popularyzacji fizyki.

Jego naukowy dorobek w zakresie fizyki promieniowania kosmicznego to w sumie kilkanaście publikacji i komunikatów konferencyjnych.

Od początku lat osiemdziesiątych organizował i przewodniczył łódzkiemu Komitetowi Olimpiady Fizycznej. Współorganizował pierwsze Pikniki Naukowe w Manufakturze i pierwsze Festiwale Nauki, Techniki i Sztuki na Wydziale Fizyki i Informatyki Stosowanej. Jego wykłady otwarte z fizyki, bogato ilustrowane pokazami, cieszyły się dużym powodzeniem wśród nauczycieli, a co ważniejsze – wśród młodzieży. Prowadził też wykłady w ramach działalności Łódzkiego Towarzystwa Naukowego w różnych miejscowościach, m.in. w Koninie, Wieluniu, Łowiczu, Poznaniu czy Ostrowie Wielkopolskim.

Dwukrotnie startował w konkursach Festiwalu „Nauki Przyrodnicze na Scenie”, gdzie został wyróżniony i reprezentował nasz kraj w Europejskim Festiwalu „Science on Stage”. Był nominowany do nagrody Polskiego Towarzystwa Fizycznego, otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej. W 2007 r. znalazł się w gronie laureatów konkursu „Popularyzator Nauki”.

Od 2011 r. jest już emerytem.