Prof. dr hab. Jacek Chądzyński urodził się 20 listopada 1939 roku. Jest związany z Uniwersytetem Łódzkim od 1958 roku. Tutaj w latach 1958–1963 studiował matematykę i uzyskał stopień magistra. W roku 1968 zdobył stopień doktora nauk matematycznych na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego za pracę O pewnym warunku równoważnym hipotezie Riemanna, której promotorem był prof. Zygmunt Charzyński. Habilitował się w 1983 roku, również na tym wydziale, na podstawie rozprawy O stabilności odwzorowań holomorficznych. Tytuł profesora nauk matematycznych otrzymał w 1990 roku.
Od ukończenia studiów prof. Jacek Chądzyński pracował nieprzerwanie na Uniwersytecie Łódzkim na stanowiskach: asystenta, starszego asystenta, adiunkta, docenta, profesora nadzwyczajnego i profesora zwyczajnego. W latach 1984–1991 kierował Zakładem Funkcji Analitycznych i Równań Różniczkowych, a w latach 1992–2010 – Katedrą Funkcji Analitycznych i Równań Różniczkowych. Był członkiem Komitetu Matematyki PAN (2003–2007), członkiem rzeczywistym ŁTN (1985–2006) i członkiem PTM.
Działalność naukowa prof. Jacka Chądzyńskiego jest związana z funkcjami holomorficznymi wielu zmiennych i geometrią analityczną zespoloną. Jest autorem i współautorem 39 prac. Jego badania leżą w nurcie aktualnie prowadzonych na świecie, a prace zawierają wyniki odkrywcze i wartościowe.
Do najważniejszych i inspirujących wyników z jego dorobku należą: oszacowania wykładnika Łojasiewicza (1983), dokładne formuły na wykładnik Łojasiewicza (1988 i 1992), twierdzenia o zbiorach, na których osiągnięty jest lokalny i globalny wykładnik Łojasiewicza (1997) oraz twierdzenia o gradiencie odwzorowania wielomianowego w nieskończoności (2003).
Prof. Chądzyński był na półrocznym stażu w Uniwersytecie Moskiewskim im. Łomonosowa (1969/1970), gdzie uczestniczył we wspólnym seminarium wybitnych specjalistów B. W. Szabata i E. M. Czirki z analizy zespolonej wielowymiarowej i w seminarium światowej sławy A. G. Vitushkina z geometrii algebraicznej. Uczestniczył w wykładach A. Andreottiego z analizy zespolonej w CIME w Bressanone (1973). Dwukrotnie brał udział w Międzynarodowym Centrum Banacha w Warszawie w tzw. semestrach: z analizy zespolonej – prowadzonym przez prof. J. Siciaka (1979) oraz z teorii osobliwości – prowadzonym przez prof. S. Łojasiewicza (1985). Te kontakty zaowocowały wprowadzeniem do badań w Uniwersytecie Łódzkim analizy zespolonej wielowymiarowej i geometrii algebraicznej.
W lutym 1980 roku dr J. Chądzyński powołał pionierskie seminarium z zespolonej geometrii algebraicznej – dyscypliny popularnej wówczas na świecie, a mało uprawianej w kraju. Tutaj młodzi matematycy, którzy dzisiaj są profesorami, pisali pierwsze prace. Wtorkowe seminarium z czasem (od 1984 roku), po objęciu przez J. Chądzyńskiego kierownictwa zakładu, stało się seminarium zakładowym, a po zmianach strukturalnych na Uniwersytecie Łódzkim – katedralnym (1992). Tutaj mieli możność poddania się życzliwej krytyce naukowej asystenci referujący przygotowywane rozprawy doktorskie, adiunkci – rozprawy habilitacyjne i inni uczestnicy seminarium prezentujący wyniki swoich badań.
Równolegle z powołaniem przez J. Chądzyńskiego seminarium, od początku lutego 1980 roku cztery zakłady Instytutu Matematyki zaczęły organizować coroczne ogólnopolskie Konferencje Szkoleniowe z Teorii Zagadnień Ekstremalnych. Na każdej konferencji były prowadzone niezależne seminaria odpowiadające dyscyplinom naukowym tych zakładów. Od 1981 roku J. Chądzyński zaczął prowadzić tam seminarium z geometrii analitycznej i algebraicznej zespolonej. Od 1997 roku na konferencji pozostało tylko to jedno seminarium prowadzone przez prof. J. Chądzyńskiego, a konferencja zmieniła nazwę na: Konferencja Szkoleniowa z Geometrii Analitycznej i Algebraicznej Zespolonej. Do dzisiaj odbyło się 39 konferencji, z czego prof. J. Chądzyński był organizatorem lub współorganizatorem 28 i kierownikiem 21. Zyskały one szybko dużą popularność w kraju. Dzięki dyskusjom toczonym na tych konferencjach powstało wiele istotnych wspólnych prac naukowych. Tutaj nawiązała się ścisła współpraca między Uniwersytetem Łódzkim a Uniwersytetem Jagiellońskim, Politechniką Świętokrzyską, Uniwersytetem Mikołaja Kopernika i ostatnio z Uniwersytetem Sabaudzkim w Chambery. Na tych konferencjach, w przyjaznej atmosferze, wygłaszają pierwsze referaty studenci i doktoranci na równi z profesorami. Z okazji XXX konferencji Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego prof. Karol Musioł złożył na ręce prof. J. Chądzyńskiego Medal Uniwersytetu Jagiellońskiego Plus ratio quam vis.
Niewątpliwą zasługą prof. Jacka Chądzyńskiego jest powstanie, znanego w kraju i za granicą, łódzkiego ośrodka geometrii algebraicznej i analitycznej zespolonej. Zapoczątkowane przez Profesora badania naukowe z geometrii algebraicznej są z powodzeniem kontynuowane na naszym Wydziale przez prof. T. Krasińskiego i prof. S. Spodzieję oraz liczne grono ich uczniów. Prof. J. Chądzyński wypromował czterech doktorów, był recenzentem w ośmiu przewodach doktorskich, pięciu przewodach habilitacyjnych, pięciu postępowaniach o tytuł profesora oraz w trzech postępowaniach o stanowisko profesora zwyczajnego i nadzwyczajnego w Uniwersytecie Jagiellońskim. Był kierownikiem trzech wysoko ocenianych grantów: trzyletniego grantu CPBP i dwóch trzyletnich grantów KBN oraz głównym wykonawcą w kontynuacji ostatniego z nich.
Prof. J. Chądzyński w czasie przeszło pięćdziesięciu lat pracy na Uniwersytecie Łódzkim prowadził zajęcia dydaktyczne na kierunkach matematyki i fizyki oraz na ekonomii. Na matematyce prowadził wykłady i ćwiczenia kursowe z analizy zespolonej jednej i wielu zmiennych, z równań różniczkowych zwyczajnych i cząstkowych, z analizy matematycznej oraz wykłady i seminaria z geometrii analitycznej i algebraicznej zespolonej na studiach magisterskich i doktoranckich. Wypromował ponad dwudziestu magistrów. Zajęcia prowadził z dużą precyzją matematyczną i starannością. Studenci wysoko oceniali jego pracę. Przez wiele lat był opiekunem sekcji teoretycznej na kierunku matematyka.
Prof. J. Chądzyński jest autorem trzech podręczników akademickich: Wstęp do analizy zespolonej (5 wydań: pierwsze w PWN, następne w Wydawnictwie UŁ), Wstęp do analizy zespolonej. Część II. Funkcje holomorficzne wielu zmiennych (3 wydania w Wydawnictwie UŁ) i Wstęp do analizy zespolonej w zadaniach (2 wydania w Wydawnictwie UŁ). Wszystkie podręczniki zyskały bardzo pozytywne recenzje. Z pierwszego korzystają studenci w większości polskich uniwersytetów. Pozostałe dwa również cieszą się dużą popularnością w innych polskich uczelniach. Oprócz powyższych podręczników prof. J. Chądzyński jest autorem dwóch skryptów z analizy zespolonej (7 wydań) i z równań różniczkowych zwyczajnych. Za pierwszy z nich otrzymał nagrodę ministra.
Znaczący jest dorobek organizacyjny prof. J. Chądzyńskiego na rzecz Uczelni. Był między innymi członkiem Senatu UŁ (1990–1993 i 1996–2005), członkiem Komisji Statutowej (1993–2005), członkiem Komisji Odwoławczej (1993–2010), członkiem Kolegium Dziekańskiego na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii (1990–1993). Ważną rolę odegrał w Senacie UŁ przy zaniechaniu przedwczesnej decyzji o podziale Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi oraz przy zaniechaniu powstania dwóch nowych zamiejscowych wydziałów UŁ w Tomaszowie Mazowieckim. W roku 1991 brał czynny udział w likwidacji przez Senat UŁ instytutów i powrotu do struktury katedralnej. Jako członek Kolegium Dziekańskiego nadzorował powrót do struktury katedralnej na kierunku matematyka i wprowadzenie Instytutu Matematyki jako federacji katedr. W 1996 r. uczestniczył czynnie przy wydzielaniu Wydziału Matematyki z Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii.
Profesor działał również społecznie na rzecz Uniwersytetu Łódzkiego. Był między innymi członkiem Prezydium Rady Zakładowej ZNP na UŁ (1996–2000) i delegatem Instytutu Matematyki na WZD NSZZ „Solidarność” (1981). W roku 1977 jako członek Prezydium Rady Zakładowej ZNP przyczynił się do cofnięcia decyzji o zwolnieniu z UŁ opozycjonisty dra W. Niedźwieckiego.
Był kilkanaście razy wyróżniany nagrodami Rektora za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną. Został odznaczony Złotą Odznaką ZNP, Brązowym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką UŁ, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem UŁ „W Służbie Społeczeństwa i Nauki”, Medalem 50-lecia Uniwersytetu Łódzkiego, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Medalem Universitas Lodziensis Merentibus.
Od 1 października 2014 r. prof. J. Chądzyński przeszedł na emeryturę, ale nadal jest współprowadzącym seminarium katedralnego. Jest też członkiem zespołu redakcyjnego materiałów na kolejne konferencje z geometrii analitycznej i algebraicznej. Był współautorem dwóch publikacji z okazji 70-lecia Uniwersytetu Łódzkiego.
Opracował prof. dr hab. Stanisław Spodzieja Katedra Funkcji Analitycznych i Równań Różniczkowych, Uniwersytet Łódzki