Prof. dr hab. Lucyna Domańska urodziła się w 1947 r. na Podlasiu. W latach 1967–1972 studiowała archeologię na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując w 1972 r. tytuł magistra archeologii. Już wtedy zainteresowała się najdawniejszymi okresami dziejów człowieka, a szczególnie poświęciła się badaniom narzędzi krzemiennych. Po ukończeniu studiów w 1973 r. została zatrudniona jako asystentka prof. Stefana Krukowskiego w Zakładzie Prahistorii przy Muzeum Ziemi Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Następnie 1 października 1974 r. podjęła pracę na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie najpierw w Katedrze Archeologii, a następnie w Instytucie Archeologii przeszła wszystkie szczeble kariery – od etatu asystenta do profesora Uniwersytetu Łódzkiego.
Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskała w 1980 r. na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego na podstawie rozprawy doktorskiej Krzemień pomorski w kulturach środkowej i młodszej epoki kamienia na Niżu Polskim, a stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych, w zakresie archeologii epoki kamienia – w 1996 r. na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie rozprawy habilitacyjnej Geneza krzemieniarstwa kultury pucharów lejkowatych na Kujawach. Tytuł profesora nauk humanistycznych otrzymała 17 lipca 2015 r.
Była wieloletnim kierownikiem Zakładu Epoki Kamienia, później Katedry Prahistorii, a w latach 2008–2016 pełniła obowiązki dyrektora Instytutu Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 2002–2016 zajmowała się organizacją procesu dydaktycznego na kierunku archeologia. Była wielokrotnie członkiem Wydziałowej i Uczelnianej Komisji Rekrutacyjnej. Jest aktywnym członkiem Rady Wydziału, pełniąc funkcję przewodniczącej Wydziałowej Komisji ds. Jakości Kształcenia.
Zainteresowania naukowe prof. Domańskiej koncentrują się na zagadnieniach związanych z krzemieniarstwem społeczności łowiecko-zbierackich i wczesnorolniczych z Niżu Europejskiego. Zagadnieniom tym poświęciła swoją pracę magisterską. Dalsze jej zainteresowania dotyczyły problematyki najstarszych społeczności rolniczych Niżu Europejskiego. Prowadziła badania nad neolityzacją Niżu Europejskiego. Pracę terenową i gabinetową ukierunkowała na rozpoznanie tła genetycznego oraz wczesnych faz krzemieniarstwa społeczności kultury pucharów lejkowatych, a następnie zainteresowała się mezolitem i uzupełnieniem stanu badań nad krzemieniarstwem społeczności mezolitycznych z obszaru Kujaw. W 1994 r. zainicjowała program badań, którego celem było rozpoznanie osadnictwa epoki kamienia w środkowym odcinku dorzecza Tążyny. Zebrane materiały stały się podstawą jej rozprawy habilitacyjnej.
Profesor Domańska aktywnie uczestniczy w życiu naukowym. Brała udział w licznych konferencjach i sympozjach. Wyniki swoich badań często prezentowała podczas konferencji krajowych i zagranicznych, w tym przede wszystkim na międzynarodowym sympozjum związanym z problematyką mezolitu (Edynburg 1985, Leuven 1990, Sztokholm 2000, Belfast 2005). Była uczestniczką grantów Komitetu Badań Naukowych i Fundacji IREX z Waszyngtonu. W latach 2000–2007 była współorganizatorką polsko-koreańskich warsztatów archeologicznych. Udział prof. Domańskiej w rozwoju współpracy z Koreą Południową został nagrodzony przez Rektora Chungbuk National University oraz przez Institute of Korean Prehistory. Swoje zainteresowania problematyką epoki kamienia na terenie Eurazji realizuje poprzez udział w konferencjach z cyklu „Suyanggae and Her Neighbours” oraz wyjazdy studyjne do Chin, Japonii, Korei Południowej, Mongolii i Rosji. Od lat współpracuje z Uniwersytetem Chungbuk, Instytutem Prahistorii Korei i przedstawicielami programu „Suyanggae and Her Neighbours”, międzynarodowego forum wymiany myśli naukowej.
Działalność prof. Domańskiej wykracza poza prace o charakterze ściśle naukowym. W latach 2003–2010 była koordynatorem – najpierw jako pełnomocnik Rektora Uniwersytetu Łódzkiego, później jako wiceprezes Fundacji Uniwersytetu Łódzkiego – prac licznych ekspedycji realizujących swe zadania na trasach przyszłych dróg szybkiego ruchu i autostrad.
Jest autorem Instrukcji metodycznej do prowadzenia ratowniczych badań wykopaliskowych oraz Instrukcji metodycznej do opracowania wyników badań wykopaliskowych realizowanych przez Fundację Uniwersytetu Łódzkiego. Opracowała Szczegółowe wskazówki do zastosowania planigraficznej rejestracji źródeł krzemiennych. Jest przewodniczącą Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków przy Łódzkim Wojewódzkim Konserwatorze Zabytków.
Profesor Domańska jest doświadczonym dydaktykiem. Od chwili zatrudnienia w Uniwersytecie Łódzkim prowadzi zajęcia (m.in. wykłady kursowe i monograficzne, ćwiczenia, zajęcia specjalizacyjne, seminaria) na studiach stacjonarnych. Dotychczas wypromowała sześćdziesiąt pięć prac magisterskich oraz dziesięć licencjackich. Recenzowała dwadzieścia pięć prac magisterskich. Była promotorem dwóch prac doktorskich. Recenzowała cztery przewody doktorskie. W 2003 r. w ramach programu Sokrates/Erasmus prowadziła wykłady dla studentów i doktorantów Uniwersytetu w Uppsali.
Była wielokrotnie nagradzana i wyróżniana: nagrodą Ministra – zespołową II stopnia (w 1985 r.); nagrodą Rektora Uniwersytetu Łódzkiego – indywidualną III stopnia (w 1996 r.), indywidualną II stopnia (w 2014 r.); wyróżnieniem przez Chungbuk National University (w 2006 r.); nagrodą Institute of Korean Prehistory (w 2010 r.); wyróżnieniem Ambasadora Republiki Korei w Polsce (w 2014 r.); wyróżnieniem Institute of Korean Prehistory (w 2014 r.). W grudniu 2021 r. na prestiżowej uczelni Chungbuk National University w Korei Południowej miało miejsce uroczyste odsłonięcie pomnika honorującego wybitnych międzynarodowych badaczy i tam, jako jedyna przedstawicielka archeologów europejskich wśród uhonorowanych, znalazła się prof. Domańska. Jej imię i nazwisko oraz narodowość zostały wygrawerowane na tablicy pamiątkowej, która jest główną częścią pomnika.
W 2016 r. przeszła na emeryturę, ale w niepełnym wymiarze czasu pracy nadal uczestniczy w życiu naukowym i dydaktycznym Instytutu Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego.