ODNOWIENIA DOKTORATÓW NAUKOWYCH: DR HAB. BOGUSŁAW KRYCZKA, PROF. UŁ

Profesor Bogusław Kryczka pełnił różne funkcje na Uniwersytecie Łódzkim, miał szeroki zakres obowiązków i angażował się zarówno w działalność naukową, dydaktyczną, jak i administracyjną. Jego kariera na uczelni rozpoczęła się 1 października 1967 r. i trwała aż do momentu przejścia na emeryturę, tj. 30 września 2013 r. W tym okresie awansował na kolejne stanowiska, zdobywając bogate doświadczenie i mając znaczące osiągnięcia.
Bogusław Kryczka po ukończeniu Technikum Chemicznego w Zgierzu w 1962 r. rozpoczął studia chemiczne na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego na kierunku chemia. W 1967 r. uzyskał tytuł magistra na podstawie pracy magisterskiej zatytułowanej Badania nad reakcją Michaela między nitrometanem i 4-metylocykloheksen-2-onem pod kierunkiem dr Zofii Madeja. W tym samym roku został zatrudniony na Wydziale Chemii UŁ na stanowisku asystenta w zespole prof. Witolda Hahna, a po roku awansował na starszego asystenta.
W 1975 r. obronił pracę doktorską pt. Reakcje odczynników nukleofilowych z benzeocykloheptendionem-5,9, której promotorem był prof. Hahn. W latach 1975–1998 pracował na stanowisku adiunkta, zajmując się m.in. syntezą i badaniami związków biologicznie aktywnych (prace zlecone dla Polfy i Polonu) oraz chemią barwników we współpracy z Politechniką Łódzką i Akademią w Bydgoszczy. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1994 r. za badania w dziedzinie diestrów kwasu węglowego. Od 1998 r. do końca zatrudnienia pracował na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Katedrze Chemii Organicznej i Stosowanej UŁ. 
Profesor Kryczka odbył liczne staże naukowe w renomowanych ośrodkach na całym świecie, m.in. we Francji i Kanadzie. Współpracował z takimi naukowcami, jak prof. Andre Laurent, prof. Gerard Descotes, prof. Denis Sinou i prof. Jean Frechet. Jego badania dotyczyły m.in. chemii cukrów, polimerów, katalizy homogenicznej kompleksami palladu oraz chemii supramolekularnej.
Na Uniwersytecie Łódzkim pełnił wiele funkcji, w tym: przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” (1994–1996), prodziekana Wydziału Fizyki i Chemii UŁ (1996–2002), dyrektora Instytutu Chemii UŁ (2000–2007), kierownika Zakładu Chemii Węglowodanów UŁ (2007–2012), dziekana Wydziału Fizyki i Chemii UŁ (2002–2007), dziekana Wydziału Chemii UŁ (2007–2008 i 2008–2012) oraz pełnomocnika Rektora UŁ ds. współpracy UŁ – Université Claude-Bernard w Lyonie (1975–2012).
Na uwagę zasługuje także jego aktywność poza Uniwersytetem Łódzkim. W 2000 r. był sekretarzem i głównym organizatorem Zjazdu Naukowego Polskiego Towarzystwa Chemicznego w Łodzi, a ponadto współprzewodniczącym sekcji „Chemia organiczna” Zjazdu PTChem w Łodzi (2012), przez dwie kadencje był członkiem Komisji ds. Nagród PTChem, członkiem Komisji Rewizyjnej Łódzkiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Chemicznego (1991–1997), wiceprzewodniczącym Zarządu Łódzkiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Chemicznego (1997–2003) i przewodniczącym Walnego Zgromadzenia Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu „Ziemia Łódzka” (1997–2016).
W trakcie swojej kariery akademickiej Profesor aktywnie uczestniczył w życiu naukowym. Pełnił funkcję promotora w czterech przewodach doktorskich, był promotorem w dwóch postępowaniach o nadanie tytułu doktora honoris causa w UŁ (prof. Denisowi Sinou z Université Claude-Bernard Lyon I w 2003 r. oraz prof. Romualdowi Skowrońskiemu z Uniwersytetu Łódzkiego w 2006 r.). Zrecenzował 29 prac doktorskich, w tym trzy doktoraty prowadzone w uczelniach we Francji. Pełnił funkcję recenzenta w pięciu postępowaniach o nadanie stopnia doktora habilitowanego. Jest autorem licznych publikacji, patentów oraz współautorem polskiego wydania podręcznika Organic Chemistry autorstwa Harolda Harta, Leslie E. Craine i Davida J. Harta. Brał także udział w licznych programach badawczych krajowych oraz finansowanych ze środków Unii Europejskiej.
Profesor Kryczka wniósł ogromny wkład w rozwój Wydziału Chemii Uniwersytetu Łódzkiego. To z jego inicjatywy został utworzony samodzielny Wydział Chemii (po oddzieleniu najpierw Wydziału Matematyki, a później Wydziału Fizyki). Jeszcze więcej zaangażowania i czasu kosztowało go przygotowanie wniosku i nadzór nad realizacją przedsięwzięcia w ramach programu „Modernizacja kompleksu budynków dla Instytutu Chemii” (2007–2013). Nadzorował także przeprowadzkę jednostek wydziału z gmachu przy ul. Narutowicza 68 do głównej siedziby przy ul. Tamka 12.
Za swoje osiągnięcia naukowe i organizacyjne został wielokrotnie uhonorowany, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem „Uniwersytet Łódzki w Służbie Społeczeństwu i Nauce”, Złotą Odznaką UŁ, Medalem „Zasłużony dla Uniwersytetu Łódzkiego” oraz medalem „Honneur et Reconnaissance” przyznanym przez Institut France-Pologne w Lyonie.