Profesor Władysław Wilczyński urodził się 21 maja 1946 r. w Łodzi. W latach 1963–1968 odbył studia magisterskie na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego. W 1970 r. uzyskał stopień doktora nauk matematycznych, przedstawiając rozprawę O pewnych rodzinach funkcji w przestrzeniach metrycznych i o uogólnionej wypukłości, przygotowaną pod kierunkiem prof. Jana Lipińskiego. W 1974 r. na Uniwersytecie Łódzkim otrzymał tytuł doktora habilitowanego na podstawie dysertacji Składanie przekształceń o wahaniu skończonym. W 1984 r. został profesorem nadzwyczajnym. W 1990 r., mimo uzyskania wszystkich pozytywnych recenzji, nie otrzymał tytułu profesora zwyczajnego z powodu zmiany ustawy.
W latach 1975–1980 prof. Wilczyński pełnił funkcję kierownika Zakładu Informatyki i Cybernetyki UŁ, w 1980 r. został kierownikiem Pracowni Funkcji Rzeczywistych, a w 1981 r. kierownikiem Zakładu Funkcji Rzeczywistych (przekształconego później w Katedrę Funkcji Rzeczywistych). W latach 1980–1981 był zastępcą dyrektora Instytutu Matematyki UŁ, następnie prodziekanem (1981–1984) oraz przez dwie kolejne kadencje dziekanem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UŁ (1984–1990). Od 1976 do 2010 r. (z kilkuletnią przerwą) sprawował funkcję kierownika Studiów Doktoranckich w Instytucie Matematyki UŁ. W latach 1994–1998 był dodatkowo zatrudniony w Instytucie Matematyki Politechniki Łódzkiej.
W 1989 r. Rada Naukowa Międzynarodowego Centrum Matematycznego im. Stefana Banacha powierzyła Profesorowi zorganizowanie semestru poświęconego teorii funkcji rzeczywistych. W latach 1996–1999 był członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, pełniąc funkcję zastępcy przewodniczącego Sekcji Uniwersytetów. W latach 2002–2009 był także ekspertem Państwowej Komisji Akredytacyjnej, a w latach 2011–2012 członkiem Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych.
Profesor Władysław Wilczyński zajmuje się teorią funkcji rzeczywistych oraz jej powiązaniami z teorią miary, topologią i teorią mnogości. Jest autorem lub współautorem ponad stu dwudziestu oryginalnych prac badawczych związanych z tą tematyką. Najbardziej znanym dokonaniem Profesora jest sformułowanie definicji punktu I-gęstości zbioru mającego własność Baire’a oraz topologii I-gęstości.
Badaniem podobieństw i różnic klas zbiorów mierzalnych i zbiorów posiadających własność Baire’a zajmowali się najwięksi matematycy XX w., tacy jak Baire, Lebesgue, Vitali, Denjoy, Erdös, a z polskiej szkoły matematycznej Banach, Tarski, Kuratowski, Ulam, Marczewski, Sierpiński. Wyniki Profesora stanowią kontynuację badań tych matematyków i stanowią doniosły wkład w rozwój teorii miary i topologii. Pojęcie punktu I-gęstości pozwoliło na zrozumienie subtelniejszych aspektów zachowania zbioru w okolicy rozważanego punktu, a także na przeniesienie wyników dotyczących punktu gęstości i topologii gęstości z teorii miary do teorii kategorii Baire’a. Przyniosło to Profesorowi wielkie uznanie w świecie naukowym. Warto wspomnieć, że jest on jedynym matematykiem łódzkim mającym hasło (I-density, I-density topology) w Encyclopaedia of Mathematics wydawanej przez Kluwer Akademic Publishers. Jest też autorem rozdziału o topologii gęstości i jej uogólnieniach w dwutomowej monografii Handbook of Measure Theory wydanej przez wydawnictwo North Holland.
Tematyka badań prof. Wilczyńskiego obejmuje także klasy funkcji ciągłych związane z topologią gęstości oraz z topologią I-gęstości, wahanie funkcji jednej i wielu zmiennych oraz zbieżność ciągów funkcji mierzalnych i funkcji o własnościach Baire’a. W pracach tych szczególny podziw budzą mistrzowskie konstrukcje przykładów i kontrprzykładów. Wiele tekstów naukowych prof. Wilczyński napisał wspólnie z członkami swojego zespołu. Także samodzielne prace Jego uczniów wiele zawdzięczają Jego radom. Ponadto Profesor chętnie współpracuje z matematykami z innych ośrodków polskich i zagranicznych. Między innymi wraz z P. Kostyrko i T. Salatem badał zbieżność ciągów i ciągów podwójnych względem ideału podzbiorów zbioru liczb naturalnych (tzw. ideal convergence), z Z. Kominkiem i A. B. Kharazishwilim zajmował się twierdzeniem Steinhausa, z T. Natkańcem – sumami funkcji okresowych, a z R. Johnsonem – miarami produktowymi.
Ważną częścią dorobku Profesora są także prace o historii matematyki (będące wynikiem aktywnego uczestnictwa w konferencjach z historii matematyki) oraz prace o charakterze popularnonaukowym. Władysław Wilczyński jest też, wraz z Jackiem Jędrzejewskim, autorem podręcznika dla studentów Przestrzenie metryczne w zadaniach, który w 1999 r. był nagrodzony przez Rektora UŁ w konkursie na najlepszy podręcznik dla studentów.
Dorobek prof. Wilczyńskiego w kształceniu młodej kadry to (obok kilkudziesięciu magistrantów) piętnastu doktorów, z których sześcioro uzyskało stopnie doktora habilitowanego, w tym jeden tytuł profesora.
Profesor Wilczyński był trzykrotnie (w 1981, 1994 i 1999 r.) organizatorem odbywających się w Łodzi konferencji międzynarodowych. Jedną z nich było sympozjum z cyklu Symposia on Real Functions, organizowane we współpracy z czasopismem „Real Analysis Exchange”. Profesor był wielokrotnie zapraszany jako visiting professor przez uniwersytety w Palermo i Neapolu, a także jako invited speaker uczestniczył w Symposium on Real Functions w Esztergom na Węgrzech oraz Conference on Real Functions w Bratysławie i wielu innych międzynarodowych konferencjach naukowych (m.in. w Polsce, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Włoszech, Grecji, Turcji, Łotwie i Stanach Zjednoczonych). Przez wiele lat uczestniczył też w cyklicznej, interdyscyplinarnej konferencji organizowanej przez Katedrę Historii Języka Polskiego UŁ i Archidiecezję Łódzką. Systematycznie prezentuje odczyty popularnonaukowe dla uczniów łódzkich szkół podstawowych i średnich. Od wielu lat współpracuje ze Szkołą Podstawową im. Stefana Banacha.
Profesor Wilczyński był przez około dwadzieścia lat redaktorem naczelnym czasopisma „Folia Mathematica”. Obecnie jest członkiem komitetów redakcyjnych czasopism „Folia Mathematica” oraz „Journal of Applied Analysis”. W latach 2006–2019 był członkiem Komitetu Naukowego Kasy im. Józefa Mianowskiego.
W 1987 r. prof. Wilczyński został powołany na promotora w przewodzie doktoratu honoris causa prof. Zygmunta Zahorskiego. Dwukrotnie był też promotorem w uroczystości odnowienia doktoratów zasłużonych dla Uniwersytetu Łódzkiego – w 2010 r. dla prof. Jana S. Lipińskiego, a w 2012 r. dla prof. Zbigniewa Jakubowskiego.
W uznaniu zasług prof. dr hab. Władysław Wilczyński otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień – począwszy od nagród Polskiego Towarzystwa Matematycznego oraz Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za pracę doktorską oraz nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za pracę habilitacyjną, poprzez Brązowy Krzyż Zasługi i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, po nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za badania naukowe i rozwój młodej kadry, Złotą Odznakę Uniwersytetu Łódzkiego, Medal „UŁ w Służbie Społeczeństwu i Nauce” i Nagrodę Miasta Łodzi.
Bez wątpienia najważniejszym efektem pracy zawodowej prof. Wilczyńskiego jest powstanie w Łodzi szkoły funkcji rzeczywistych. Nieprzerwanie od 1976 r. Profesor prowadzi seminarium z topologii gęstości w Katedrze Funkcji Rzeczywistych. Ma też wielkie zasługi w nawiązaniu w latach osiemdziesiątych współpracy ośrodka łódzkiego ze środowiskiem uczonych amerykańskich skupionych wokół czasopisma „Real Analysis Exchange”. Zespół, który stworzył prof. Wilczyński, powszechnie znany jako Łódzka Szkoła Funkcji Rzeczywistych (za granicą także pod nazwą Wilczyński’s School of Real Functions), owocnie współpracuje z zespołem naukowym Instytutu Matematyki Politechniki Łódzkiej (początkowo prowadzonym przez prof. Tadeusza Świątkowskiego, później przez prof. Władysława Wilczyńskiego, a od 1996 r. przez prof. Marka Balcerzaka), a także z ośrodkami w Neapolu (Włochy), Bratysławie (Słowacja), Atenach (Grecja), Northfield i Morgantown (USA).
Oprac. dr hab. Małgorzata Filipczak