Doktor habilitowany Wojciech Antoni Turski, profesor Świętokrzyskiej Szkoły Wyższej, rozpoczął naukę na tajnych kompletach w Warszawie i kontynuował ją w szkołach warszawskich. W latach 1954–1958 studiował chemię na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1958–1961 kontynuował studia chemiczne na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1961–2002 pracował w Akademii Medycznej w Łodzi kolejno jako asystent naukowo-techniczny, starszy asystent, adiunkt (1971–1996) i starszy specjalista naukowo-techniczny.
W roku 1969 Rada Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego nadała mu stopień doktora po obronie rozprawy doktorskiej Badania nad biosyntezą kwasu rybonukleinowego w mitochondriach wątroby szczura. Promotorem rozprawy był prof. dr hab. Bronisław Filipowicz, a jednym z recenzentów prof. dr hab. Leokadia Kłyszejko-Stefanowicz.
W 1971 r. dr Wojciech Antoni Turski, dr Maria Gross-Bellard i ich zespół zorganizowali w Łodzi pierwszą w Polsce (i jak dotąd jedyną) wspólną konferencję biochemików i morfologów na temat struktur/frakcji subkomórkowych.
W roku 1999 Rada Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Łodzi nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie dorobku i rozprawy habilitacyjnej Aktywność proteolityczna mięśnia sercowego w warunkach niedokrwienia i reperfuzji. Jednym z recenzentów był prof. dr hab. Jerzy Popinigis.
Doktor habilitowany Wojciech Antoni Turski odbył roczny staż naukowy w Division of Biochemistry u prof. Thomasa Worka w National Institute for Medical Research (Mill Hill) w Londynie (1973–1974) jako stypendysta British Council i półroczny staż naukowy w Laboratoire du Génétique Moléculaire des Eukaryotes w Strasburgu (1979) u prof. Pierre’a Chambona.
Swoją pasję dydaktyczną realizował w różnych polskich uczelniach: Akademii Medycznej w Łodzi (1971–1997), Uniwersytecie Medycznym w Łodzi (2000–2004), Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi (1973–1984), Wyższej Szkole Edukacji Zdrowotnej w Łodzi (2004–2005), Łużyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej im. Jana Benedykta Solfy w Żarach (2005–2009), Akademii Świętokrzyskiej przekształconej następnie w Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Kochanowskiego (obecnie Uniwersytet Jana Kochanowskiego) w Kielcach (2002–2015), Wyższej Szkole Nauk Społecznych i Technicznych w Radomiu (2011–2012), Społecznej Akademii Nauk w Łodzi (2012–2013), Uniwersytecie Rzeszowskim (2013–2015), Wyższej Szkole Rehabilitacji w Warszawie (2013–2016), Świętokrzyskiej Szkole Wyższej w Kielcach (od 2016 r.) oraz Wyższej Szkole Biznesu i Nauk o Zdrowiu w Łodzi (od 2017 r.) jako profesor nadzwyczajny. W większości z tych uczelni łączył pracę dydaktyczną z pracą naukową. Jego zainteresowania naukowe obejmowały: wpływ odżywiania na sprawność fizyczną, umysłową i poziom stresu; biochemię mózgu; czynniki ryzyka miażdżycy, cukrzycy i próchnicy; kinetykę enzymatyczną oraz wpływ środowiska na ekspresję genów.
Jest biochemikiem i pedagogiem zdrowia. Był kierownikiem Zakładu Pedagogiki Zdrowia, Wychowania Fizycznego i Obronnego w Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach (Filia w Piotrkowie Trybunalskim) (2005–2007) i kierownikiem Zakładu Zdrowia Publicznego i Medycyny Społecznej na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego (2014–2015).
Jest autorem lub współautorem 90 artykułów naukowych, 8 podręczników i skryptów oraz ponad 160 komunikatów i wykładów konferencyjnych. Najczęściej cytowana jest jego praca o nowej spektrofotometrycznej metodzie oznaczania aktywności monoaminooksydazy. Był barwną postacią polskiego środowiska biochemicznego, o wielkich zasługach dla rozwoju łódzkiej biochemii, nauczycielem akademickim i mentorem młodych naukowców w wielu ośrodkach naukowych naszego kraju. Był promotorem około 140 prac magisterskich i 45 licencjackich.
Był promotorem jednej rozprawy doktorskiej, recenzentem w trzech przewodach doktorskich i superrecenzentem dwu przewodów habilitacyjnych.
Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Biochemicznego (od 1964 r.), Polskiego Towarzystwa Biofizycznego, Polskiego Towarzystwa Histochemików i Cytochemików, Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego, Polskiego Towarzystwa Biologii Komórki oraz Polskiego Towarzystwa Waleologicznego. W latach 1976–1979 był wiceprzewodniczącym Łódzkiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Biochemicznego.
Otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Medal Czterdziestolecia PRL, nagrody Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, Rektora Akademii Medycznej w Łodzi I i II stopnia oraz nagrodę Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego.
Opracował prof. dr hab. Grzegorz Bartosz