Łódź przed wybuchem drugiej wojny światowej zamieszkiwało ok. 230 tysięcy Żydów, co stanowiło blisko jedną trzecią mieszkańców miasta. Wraz z początkiem okupacji łódzka społeczność żydowska poddawana były narastającym represjom. W lutym 1940 roku opublikowano plan utworzenia „dzielnicy zamkniętej” na terenie Starego Miasta i Bałut.
Getto stanowiło obóz pracy przymusowej o rozbudowanej aparaturze administracyjnej. Wśród kilkudziesięciu wydziałów administracji żydowskiej istotną rolę pełnił Wydział Archiwum, gromadzący rozporządzenia i dokumentujący życie w getcie. W 1943 r. grupa naukowców skupiona wokół Wydziału Archiwum podjęła próbę stworzenia Encyklopedii getta. Powstała wówczas lista planowanych haseł – do czasu likwidacji getta udało się opracować blisko 400 z nich.
Po latach badacze z Centrum Badań Żydowskich im. Filipa Friedmana Uniwersytetu Łódzkiego podjęli się dokończenia i rozbudowy dzieła rozpoczętego przez więźniów getta.
Publikacja „Leksykon getta łódzkiego” (pod red. dra Adama Sitarka i dr Ewy Wiatr we współpracy z dr Izabelą Terelą) to bogaty zasób informacji na temat historii łódzkiej „dzielnicy zamkniętej”. Autorzy opracowali i sklasyfikowali hasła wg kategorii: biografie, miejsca, instytucje, wydarzenia itd., treść uzupełniając dodatkowo kalendarium historii getta, mapami oraz wykazem ulic znajdujących w getcie (wraz z przedwojennym i okupacyjnym nazewnictwem).
Publikacji towarzyszy strona internetowa z rozbudowaną bibliografią dotycząca tematu.
