O wystawie
Wystawa podejmuje temat relacji człowieka z ziemią – żywą materią, która nie poddaje się w pełni działaniom artysty. Gleba, nawet wyjałowiona, potrafi się zregenerować i stać się siedliskiem nowego życia. To ona przypomina o cykliczności procesów naturalnych, o kruchości, ale też o sile trwania.
Motyw papieru lakmusowego – prostego wskaźnika badającego kondycję substancji – staje się tutaj metaforą prób rozpoznania stanu ziemi. Co znaczy gleba? Jakie życie w niej drzemie i jakie procesy pozostają w niej niewidoczne dla oka?
Artystki sięgają po glinę z różnych miejsc – od Gór Świętokrzyskich po wyspę Bornholm – traktując ją jako nośnik pamięci i różnorodnych opowieści o materii.
Prezentowane obiekty zmieniają się w czasie, wymagają troski i reagują na otoczenie. W ten sposób wystawa w Muzeum Przyrodniczym UŁ staje się nie tylko ekspozycją, ale także żywym procesem – spotkaniem biologii i sztuki, badającym życie w jego najbardziej podstawowej formie.
Wystawę będzie można oglądać do 1 lutego 2026 r.
Wystawa powstała przy współpracy Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu oraz Muzeum Przyrodniczego UŁ.
Biogramy
Aleksandra Pulińska – ukończyła studia na Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, a także odbyła studia międzywydziałowe w Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi w Stambule. Obecnie jest doktorantką Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, gdzie realizuje projekt „postartefaktów” — obiektów zaprojektowanych przez artystkę, lecz przekształcanych przez inne organizmy jako nowa forma fuzji kultury i natury. W swojej twórczości łączy różnorodne media — m.in. instalację site-specific, video, papier, szkło — a kursem jej praktyki jest refleksja nad relacjami kultura–natura, odpowiedzialnością człowieka oraz granicą twórczości.
Dominika Kulczyńska – artystka interdyscyplinarna i projektantka ceramiki. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu oraz Szkoły Fotografii AFA. Obecnie doktorantka ASP we Wrocławiu, gdzie realizuje projekt badawczo-artystyczny na styku sztuki, geologii i biotechnologii. Współtwórczyni spółdzielni projektowej Zakwas Studio, działającej w obszarze zrównoważonego rzemiosła. W swojej praktyce bada relacje między człowiekiem, materią i środowiskiem, szczególnie interesując się procesami przemiany i współistnienia. Tworzy rzeźby, instalacje i obiekty z dzikich glin oraz odpadów kopalnianych, traktując je jako żywą materię, zdolną do dialogu z innymi formami życia.
Informacje i materiały graficzne: Muzeum Przyrodnicze UŁ
Redakcja: Mateusz Kowalski (Centrum Promocji, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska UŁ)
