Geograf, geomorfolog. Urodziła się 1 września 1939 r. w miejscowości Wrzosy, w ówczesnym powiecie miechowskim. Edukację na poziomie szkoły podstawowej podjęła w roku 1945 w Krakowie, następnie w X Liceum Ogólnokształcącym TPD w Łodzi, gdzie w 1956 r. złożyła egzaminy maturalne. Wyższe studia Jadwiga Wieczorkowska rozpoczęła na kierunku chemicznym Politechniki Łódzkiej, ale 1 października 1959 r. podjęła studia geograficzne na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UŁ. Ukończyła studia na specjalności geomorfologia, dyplom magisterski uzyskała po złożeniu pracy pt. Geneza pagórków na południe od Józefowa i zdaniu egzaminu 16 czerwca 1964 r. Promotorem tej rozprawy był prof. Jan Dylik, zaś teren badań do wspomnianej pracy magisterskiej znajdował się w tej części regionu łódzkiego (dorzeczu Mrogi), gdzie zespół prof. Dylika realizował najważniejsze badania form i struktur peryglacjalnych, które stały się podstawą do rekonstrukcji śladów kopalnego środowiska peryglacjalnego w środkowej Polsce.
Jadwiga Wieczorkowska 15 października 1964 r. rozpoczęła pracę na etacie asystenta naukowo-dydaktycznego w kierowanym przez prof. Dylika Zakładzie Geomorfologii i Paleogeografii Czwartorzędu, wchodzącym w skład Instytutu Geografii UŁ, będącego częścią Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UŁ, i z tą instytucją była związana przez całą karierę zawodową.
Równolegle z pracą dydaktyczną realizowała badania naukowe, które koncentrowały się na zagadnieniach związanych z procesami stokowymi, zwłaszcza z kopalnymi ich śladami i strukturami, ukształtowanymi w warunkach peryglacjalnych. Badania prowadziła w różnych częściach obszaru podłódzkiego, ale najwięcej uwagi w okresie od końca lat 60. do początku lat 70. poświęcała obszarowi kompleksu Pagórków Romanowskich, położonych na południowy wschód od Łodzi. Dokumentacja kilkudziesięciu odsłonięć i kilkuset wierceń, a także analiz litologicznych próbek utworów stokowych tego obszaru pozwoliła na uzyskanie syntetycznego obrazu zmian, jakim podlegały badane formy wysoczyznowe – od ich uformowania podczas zlodowacenia warty poprzez przekształcenia w warunkach zmiennego klimatu okresu vistulianu, zwłaszcza w fazach panowania klimatu peryglacjalnego, po stabilizację procesów denudacyjnych na stokach w holocenie. Działania te stały się podstawą rozprawy doktorskiej pt. Rozwój stoków Pagórków Romanowskich w świetle paleogeografii obszaru. Opiekunem naukowym i promotorem przewodu doktorskiego był prof. Jan Dylik. Obrona doktoratu odbyła się 12 czerwca 1973 r., kilka dni po nagłej śmierci Profesora. Recenzentami pracy doktorskiej byli: prof. Anna Dylikowa z ówczesnego Instytutu Geografii UŁ oraz prof. Alfred Jahn z Instytutu Geograficznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Na jej podstawie 19 czerwca 1973 r. Rada Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UŁ nadała Jadwidze Wieczorkowskiej stopień doktora nauk geograficznych. Praca doktorska została opublikowana w 1975 r., w 35. tomie „Acta Geographica Lodziensia”. Jeszcze w 1973 r. dr Wieczorkowska przeszła na etat adiunkta w Zakładzie Geomorfologii i Paleogeografii Czwartorzędu kierowanym wówczas przez prof. Annę Dylikową. Po zmianach organizacyjnych w roku 1981 dr Wieczorkowska znalazła się w kierowanym przez prof. Halinę Klatkową Zakładzie Badań Czwartorzędu, który był częścią Instytutu Geografii Fizycznej i Kształtowania Środowiska UŁ.
Jadwiga Wieczorkowska brała czynny udział w działalności naukowej macierzystej jednostki, realizując zadania badawcze z zakresu typologii i stratygrafii czwartorzędowych osadów stokowych. W ramach badań terenowych prowadziła rozpoznanie budowy geologicznej, cech geomorfologicznych i przekształceń stoków o różnym położeniu i genezie form, w obrębie których stoki te zostały wykształcone. Ważnymi obszarami takich analiz były stoki dolin rzecznych: Dobrzynki i Wolbórki, lecz także strefa pradoliny warszawsko-berlińskiej oraz stoki wysoczyzn Wzniesień Łódzkich. Główne wątki tych badań stanowiły: glacjalne elementy w obrębie stoków dolin rzecznych, kształtowania odcinków dolin w warunkach przepływu wód glacjalnych, znaczenie procesów lodowcowych dla kształtowania rzeźby w regionie łódzkim, ale również osady peryglacjalne budujące stoki dolin oraz struktury i formy kształtowane w warunkach wieloletniej zmarzliny. Efekty tych badań dr Wieczorkowska opublikowała w kilkunastu artykułach naukowych oraz rozdziałach monografii w języku polskim, lecz także francuskim (wydanych m.in. w „Acta Geographica Lodziensia” czy „Biuletynie Peryglacjalnym”). Uczestniczyła ponadto w konferencjach naukowych (prezentując stanowiska terenowe oraz referaty np. podczas Zjazdu PTG w 1975 r., konferencji „Rozwój sieci dolinnej na Wyżynie Łódzkiej” w 1984 r., Zjazdu Geografów Polskich w 1986 r., konferencji „Stratygrafia i paleogeografia zlodowacenia warty” w 1993 r. oraz cyklu peryglacjalnego kolokwium polsko-francuskiego). Brała udział w naukowej wymianie międzynarodowej, m.in. z francuskimi uniwersytetami w Caen oraz Limoges (miesięczne wykłady) czy wymianie dydaktycznej z Uniwersytetem im. M. W. Łomonosowa w Moskwie.
W ciągu czterdziestoletniego okresu pracy dydaktycznej dr Wieczorkowska prowadziła ćwiczenia oraz wykłady z kilkunastu przedmiotów, przede wszystkim z zakresu geomorfologii, metod badań geograficznych, paleogeografii czwartorzędu, a także magisterskie na specjalności geomorfologia i paleogeografia czwartorzędu oraz ćwiczenia terenowe. Jest współautorką Przewodnika do ćwiczeń z geomorfologii ogólnej (1984). Była promotorem ponad 20 prac magisterskich obronionych na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UŁ w latach 1975–1994.
W czasie swojej aktywności zawodowej była przedstawicielem młodszych pracowników naukowych w Radzie Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UŁ, brała udział w pracach komisji rekrutacyjnych, podejmowała rolę opiekuna grup studenckich. Była członkiem Polskiego Towarzystwa Geograficznego.
W latach 1978–1993 była sekretarzem redakcji czasopisma „Acta Geographica Lodziensia”, którego redaktorem była Halina Klatkowa. W tym czasie opublikowanych zostało 27 tomów tego periodyku.
Jadwiga Wieczorkowska włączyła się w realizowane przez ośrodek łódzki kartowanie geologiczne do Szczegółowej mapy geologicznej Polski w skali 1 : 50 000. W latach 1979–1994 brała udział w opracowaniu arkusza Pabianice (prace terenowe oraz współautorstwo szkicu geomorfologicznego i szkicu występowania surowców mineralnych) oraz arkusza Tuszyn (współautorstwo mapy powierzchniowej oraz objaśnień i załączonych tam szkiców).
Należała do zespołu autorów opracowania kartograficznego Atlas Miasta Łodzi jako współautorka trzech map oraz części opisowej, stanowiących Planszę VIII tej pozycji (m.in. Geomorfologia, Hipsometria, Rzeźba terenu), która ukazała się w 2002 r., a w wersji anglojęzycznej w 2008 r.
Pracę dydaktyczną na etacie zakończyła początkowo 15 października 1994 r., w kolejnych latach prowadząc jeszcze zajęcia w ramach umów krótkoterminowych. W lutym 2000 r. ponownie została zatrudniona na etacie starszego wykładowcy w Katedrze Badań Czwartorzędu UŁ. W styczniu 2003 r. przeszła na emeryturę.
Doktor Jadwiga Wieczorkowska zmarła 23 maja 2023 r. i została pochowana na Cmentarzu Komunalnym „Doły” w Łodzi.