Zwyczaj odnawiania doktoratów ustanowiono na Uniwersytecie Łódzkim 27 marca 2000 r., pragnąc docenić i wyróżnić osoby, które przed 50 laty uzyskały stopień doktora i w sposób szczególny zasłużyły się dla nauki lub kultury polskiej.
Nagrodzeni:
Profesor doktor habilitowany Ignacy Ryszard Danka urodził się 26 czerwca 1937 r. w Łodzi. W 1954 r. powołał nieformalne stowarzyszenie "Ausra", dążące do odtworzenia mowy, kultury i religii indoeuropejskich przodków. Po uzyskaniu matury studiował od roku 1957 filologię klasyczną w Uniwersytecie Warszawskim. W roku 1962 uzyskał stopień magistra filologii klasycznej na podstawie pracy De Babylonia Gilgamide cum carminibus Homeri comparata (promotor: prof. dr hab. Kazimierz Kumaniecki). W roku 1969 w Uniwersytecie Łódzkim przedstawił dysertację Pierwotny charakter Letoidów (Apollo, Artemida) i ich hipostazy w świetle epitetów homeryckich (promotor: prof. dr hab. Stefan Oświecimski), na podstawie której przyznano mu stopień doktora nauk humanistycznych. W roku 1983 w Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie językoznawstwa na podstawie rozprawy Stanowisko języków anatolijskich w rodzinie indoeuropejskiej i ich wzajemne związki. W roku 1983 został mianowany docentem i kierownikiem Pracowni Słownika Języka Indoeuropejskiego. Ogółem opublikował ponad 150 publikacji, w tym kilkanaście monografii. Stworzył dwa czasopisma naukowe. Wypromował 6 doktorów i ponad 40 magistrów. Założył łódzką szkołę indoeuropeistyczną specjalizującą się w językoznawstwie diachronicznym i religioznawstwie porównawczym. W 2007 r. odszedł na emeryturę. W trakcie pracy w Uniwersytecie Łódzkim otrzymał liczne nagrody i odznaczenia.
Doktor habilitowany Wojciech Antoni Turski, profesor Świętokrzyskiej Szkoły Wyższej, rozpoczął naukę na tajnych kompletach w Warszawie i kontynuował ją w szkołach warszawskich. W latach 1954-1958 studiował chemię na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1958-1961 kontynuował studia chemiczne na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W roku 1969 Rada Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego nadała mu stopień doktora po obronie rozprawy doktorskiej Badania nad biosyntezą kwasu rybonukleinowego w mitochondriach wątroby szczura. W roku 1999 Rada Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Łodzi nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego. Jego zainteresowania naukowe obejmowały: wpływ odżywiania na sprawność fizyczną, umysłową i poziom stresu; biochemię mózgu; czynniki ryzyka miażdżycy, cukrzycy i próchnicy; kinetykę enzymatyczną oraz wpływ środowiska na ekspresję genów. Jest biochemikiem i pedagogiem zdrowia. Był kierownikiem Zakładu Pedagogiki Zdrowia, Wychowania Fizycznego i Obronnego w Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach (Filia w Piotrkowie Trybunalskim) (2005-2007) i kierownikiem Zakładu Zdrowia Publicznego i Medycyny Społecznej na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego (2014-2015). Jest autorem lub współautorem 90 artykułów naukowych, 8 podręczników i skryptów oraz ponad 160 komunikatów i wykładów konferencyjnych. Był promotorem około 140 prac magisterskich i 45 licencjackich. Był promotorem jednej rozprawy doktorskiej, recenzentem w trzech przewodach doktorskich i superrecenzentem dwu przewodów habilitacyjnych. Otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Medal Czterdziestolecia PRL, nagrody Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, Rektora Akademii Medycznej w Łodzi I i II stopnia oraz nagrodę Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego.
Profesor Krystyna Konopka urodziła się w 1938 r. w Łodzi. Maturę uzyskała w 1954 r. w dzisiejszym XII Liceum Ogólnokształcącym w Łodzi, po czym rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi, który ukończyła w 1961 r. Po studiach lekarskich rozpoczęła studia biochemiczne w Uniwersytecie Łódzkim, uzyskując tytuł magistra w 1966 r. Jej pierwsze prace badawcze dotyczyły głównie niedoborów żelaza u wieloletnich dawców krwi, które uwieńczyła doktoratem promowanym przez prof. Wandę Leyko. Pracowała w Stacji Krwiodawstwa, a następnie jako adiunkt w Zakładzie Biochemii Akademii Medycznej w Łodzi. Jej działalność naukowa skupiała się w tym czasie na wewnątrzkomórkowym metabolizmie żelaza. Wyjeżdżała na staże naukowe do Norwegii i Belgii. Jej praca habilitacyjna wykonana pod opieką prof. Lecha Wojtczaka została złożona w Instytucie Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego w Warszawie w 1981 r. W tym samym roku udała się na staż w Berkeley w Uniwersytecie Kalifornijskim, skąd po trzech latach przeniosła się do Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Francisco, a stamtąd do University of the Pacific, School of Dentistry w San Francisco, gdzie pracowała aż do przejścia na emeryturę w roku 2012. Głównym tematem jej działalności były zagadnienia związane z mechanizmami patogennego działania wirusa HIV-1 i perspektywami terapii AIDS. Obecnie współpracuje z Nejatem Duzgunesem, Baza Web of Science podaje 91 jej prac, które były cytowane ponad 1700 razy, a jej indeks h wynosi 22.
Redakcja: Centrum Promocji UŁ