Łódzkie getto, ogłoszone w lutym 1940 r. i funkcjonujące do sierpnia 1944 r., było najdłużej działającym gettem na ziemiach polskich. Położone na terenach Starego Miasta i Bałut, pełniło funkcję obozu pracy przymusowej, w którym powstał rozbudowany aparat administracyjny. Ważną rolę odgrywał w nim Wydział Archiwum – instytucja, która nie tylko gromadziła rozporządzenia, lecz także dokumentowała życie codzienne społeczności getta.
W 1943 r. grupa naukowców związanych z Archiwum rozpoczęła prace nad encyklopedią getta. Do czasu jego likwidacji udało się przygotować listę haseł i opracować blisko 400 z nich. Dziś, ponad osiemdziesiąt lat później, badacze z Centrum Badań Żydowskich im. Filipa Friedmana Uniwersytetu Łódzkiego powrócili do tego niezwykłego projektu, podejmując się jego kontynuacji i uzupełnienia.
Efektem ich pracy jest publikacja „Leksykon getta łódzkiego” pod redakcją Adama Sitarka i Ewy Wiatr we współpracy z Izabelą Terelą. Oprócz opracowanych haseł czytelnik znajdzie w niej także:
-
kalendarium historii getta,
-
mapy,
-
wykaz ulic znajdujących się w jego granicach (z uwzględnieniem nazewnictwa przedwojennego i okupacyjnego).
„Leksykon getta łódzkiego” to nie tylko owoc wieloletnich badań, ale także hołd złożony tym, którzy – mimo trudnych warunków – dążyli do zachowania pamięci i dokumentowania własnej historii. Publikacja stanowi istotne kompendium wiedzy dla historyków, badaczy, nauczycieli, studentów i wszystkich osób zainteresowanych dziejami Łodzi i Zagłady.
Więcej informacji o książce: Leksykon getta łódzkiego – księgarnia Uniwersytetu Łódzkiego
Dla oszczędzających miejsce na półkach jest przygotowana strona, gdzie znajdzie się z czasem dużo więcej materiału. https://leksykongetta.pl
