MOFy to sieci zbudowane z atomów metali połączonych z organicznymi „łącznikami”, które tworzą w środku ogromną ilość pustych przestrzeni. Ich największym atutem jest to, że mają ogromną powierzchnię wewnętrzną – zaledwie gram takiego materiału może mieć powierzchnię porównywalną z całym boiskiem piłkarskim! Ta ogromna przestrzeń „ukryta” w środku czyni MOFy idealnymi magazynami dla różnych gazów. Dzięki nim można wychwytywać i przechowywać dwutlenek węgla (CO₂), ograniczając emisje do atmosfery, lub gromadzić wodór – potencjalne paliwo przyszłości. Ale na tym nie koniec: MOFy wykorzystywane są także w oczyszczaniu wody, katalizie chemicznej, czujnikach, a nawet w medycynie do kontrolowanego dostarczania leków.
Odkrycia tegorocznych noblistów zrewolucjonizowały myślenie o materii – pokazali oni, że można projektować przestrzeń na poziomie atomowym i dostosowywać jej właściwości do konkretnych zadań. To przykład nauki, która łączy piękno precyzyjnej chemii z praktycznym potencjałem rozwiązywania globalnych problemów.
Dzięki ich pracy być może już niedługo materiały o zaprojektowanej porowatości pomogą nam oddychać czystszym powietrzem, lepiej magazynować energię i mądrzej gospodarować zasobami planety.
Opracowała: dr inż. Paulina Bartos, Wydział Chemii, Uniwersytet Łódzki
