1991 – tytuł magistra filologii polskiej, przyznany przez Uniwersytet Łódzki na podstawie pracy: Człowiek wobec Boga w poezji Bolesława Leśmiana, napisanej pod kierunkiem prof. dra hab. Jerzego Poradeckiego. Studia ukończyłam z wyróżnieniem; rektor Uniwersytetu Łódzkiego przyznał mi Medal za Chlubne Studia.

1999 – dyplom ukończenia studiów podyplomowych, Wydział Nauk Ekonomicznych, kierunek: ekonomia, na podstawie pracy: Wykorzystanie Internetu w sprzedaży usług bankowych, napisanej pod kierunkiem dr Stanisławy Wilmańskiej-Sosnowskiej.

2001 – dyplom uzyskania tytułu nauczyciela dyplomowanego języka polskiego;

– otrzymanie uprawnień egzaminatora tzw. „Nowej Matury”.

2007 – doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa nadany uchwałą Rady Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego z dnia 29 czerwca 2007 r. na podstawie rozprawy doktorskiej: Franciszek Próchnicki – dydaktyk i teoretyk literatury, napisanej pod kierunkiem prof. UŁ dr hab. Teresy Świętosławskiej. Recenzentami w przewodzie doktorskim byli: prof. dr hab. Barbara Myrdzik, prof. UZ dr hab. Marian Sinica.

2018 - doktor habilitowana w zakresie literaturoznawstwa nadany uchwałą Rady Wydziału z dnia Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego na podstawie rozprawy Tadeusz Czapczyński (1884-1958). Pedagog - literaturoznawca - Literat

2020 - Profesor Uniwersytetu Łódzkiego

Gajak-Toczek prowadzi badania:

• nad tradycją dydaktyki polonistycznej (zwłaszcza kształcenia i wychowania literacko-kulturowego w szkołach powszechnych i gimnazjalnych);
• nad ewolucją książek ad usum scholarum w XIX i na początku XX wielu jako narzędzi kształcenia (dobór lektur, sposoby ich strukturowania, mechanizmy tekstotwórcze lektur z antologii dla szkół powszechnych, gimnazjalnych);
• nad poezją współczesną – kategoria doświadczania prezentowanego w przestrzeni kreacji artystycznej (Cz. Miłosz, Z. Herbert, W. Szymborska, T. Różewicz, M. Świetlicki, K. Brakoniecki, B. Miązek);
• nad przygotowaniem nauczycieli i studentów polonistyki do zawodu; w tej sferze zainteresowania dotyczą zagadnień związanych z:
  a) kwestiami edukacji humanistycznej – ujęcie antropocentryczne: historia / teoria / projektowanie / praktyka w szkołach podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych (tu m.in. badanie programów, podręczników, dokumentów programowych i publikacji metodycznych pod kątem stosowanych w nich strategii dydaktycznych itp.);
  b) diagnozowaniem, analizą i opisem zjawisk mających wpływ na proces edukacji kulturowo-literackiej ze szczególnym uwzględnieniem badań nad miejscem, rolą, odbiorem tekstów kultury w szkole oraz dydaktycznych strategii organizowania dialogu ucznia z tradycją kulturową na lekcjach języka polskiego;
  c) interpretacja dzieła malarskiego i dzieła literackiego; dzieło malarskie/literackie jako tekst główny i jako kontekst w kształceniu humanistycznym;
  d) wychowanie przez sztukę;
• przenikaniem polskich i europejskich tradycji z we współczesnych koncepcjach nauczania;
• aplikacją różnorodnych metodologii literaturoznawczych na grunt szkolnej dydaktyki.

Za cenne uważam te koncepcje, które nawiązują do polskich i europejskich tradycji pedagogiki kultury, antropocentryzmu dydaktycznego oraz rozwijających się nurtów pedagogiki krytycznej, która akcentuje przenikanie się rozmaitych dyscyplin: antropologii filozoficznej, semiotyki, socjologii, filozofii języka, edukacji itp.