Profesor Valentin Mirceski urodził się 18 października 1966 r. w miejscowości Prilep w Macedonii. Jest żonaty i ma trójkę dzieci. Obecnie jest profesorem tytularnym zatrudnionym w Instytucie Chemii Wydziału Nauk Naturalnych i Matematycznych Uniwersytetu Świętych Cyryla i Metodego w Skopje w Macedonii. Tytuł magistra otrzymał w roku 1995 na tymże uniwersytecie po obronie pracy pod tytułem Badania elektrochemicznych właściwości wybranych substancji organicznych zawierających siarkę. Stopień naukowy doktora otrzymał na Uniwersytecie w Zagrzebiu (Chorwacja) w roku 1999 po obronie pracy doktorskiej zatytułowanej Woltamperometria fali prostokątnej zaadsorbowanego układu redoks wykonanej pod kierunkiem prof. Milivoja Lovrića z Instytutu im. Ruđera Boškovića w Zagrzebiu. Wspierany przez prestiżową fundację Alexandra von Humboldta odbył staż podoktorski w zespole prof. Fritza Scholza a na Uniwersytecie im. Ernsta Moritza Arndta w Greifswaldzie w Niemczech. Na swojej macierzystej uczelni w Skopje jest zatrudniony od roku 1992, na stanowisku profesora od roku 2006. W latach 2003–2005 był kierownikiem Katedry Chemii Nieorganicznej, a od roku 2014 pełni funkcję prodziekana ds. współpracy międzynarodowej. W 2004 r. zorganizował Macedońskie Towarzystwo Stypendystów Fundacji Humboldta oraz Programu DAAD (Deutscher Akademischer Austauschdienst) w celu promowania wartości naukowych oraz rozwoju współpracy międzynarodowej w ojczystym kraju. Profesor jest również członkiem Macedońskiego Stowarzyszenia Chemików i Technologów.
Profesor Valentin Mirceski ma szerokie zainteresowania naukowe w dziedzinie elektrochemii, w szczególności elektroanalizy, w tym dotyczące m.in. teoretycznych i doświadczalnych badań mechanizmów elektrodowych i ich kinetyki, teorii woltamperometrii fali prostokątnej, elektrochemii na granicy faz ciecz/ciecz, elektrokatalizy itd. Opublikował ponad sto artykułów w czasopismach z listy filadelfijskiej. Według bazy Web of Science jego prace były cytowane blisko 1900 razy, a indeks Hirscha wynosi H = 26, ustanawiając go tym samym jednym z najczęściej cytowanych naukowców w Macedonii. Jest autorem monografii Square-wave voltammetry: theory and application, a także współautorem Dictionary of Electrochemistry opublikowanych przez wydawnictwo Springer.
Jego aktywność dydaktyczna na macierzystej uczelni odnosi się głównie do zagadnień chemii ogólnej oraz elektrochemii. W uznaniu dokonań był wielokrotnie zapraszany jako visiting professor na Uniwersytet w Breście we Francji oraz Uniwersytet Łódzki. Odbył również szereg staży i wizyt, m.in. w Centrum Elektrochemii Instytutu Chemii i Technologii w Belgradzie (1995); w Katedrze Chemii Analitycznej Wydziału Nauk Naturalnych w Pradze (1996); brał udział w letniej szkole nauk środowiskowych w Wyszehradzie na Węgrzech (1997); wielokrotnie w latach 1996–1999 przebywał w Instytucie im. Ruđera Boškovića w Zagrzebiu; był stypendystą Fundacji Humboldta podczas pobytu na Uniwersytecie w Greifswaldzie (2000–2002); korzystając z programu Tempus uczestniczył w pracach na Uniwersytecie w Breście (2004); był również stypendystą programu DAAD podczas pobytu na uczelni w Saarlandzie (2006).
W roku 2006 na międzynarodowym kongresie elektroanalizy w Bordeaux we Francji został uhonorowany przez Europejskie Towarzystwo Chemii Elektroanalitycznej nagrodą ESEAC 2006 Young Investigator Award, dla najlepszego młodego badacza do lat 40. W Macedonii otrzymał jedno z najwyższych odznaczeń narodowych Goce Delcev 2007, przyznane przez Ministerstwo Edukacji i Nauki za wyjątkowy wkład w rozwój naukowy kraju. W tym samym roku otrzymał również medal Uniwersytetu św. św. Cyryla i Metodego. Wspólne osiągnięcia naukowe z łódzkim ośrodkiem zostały uhonorowane Zespołową Nagrodą Naukową J.M. Rektora UŁ w roku 2015. W roku 2014 na międzynarodowym kongresie ESEAC 2014 w Malmo w Szwecji jego publikacja naukowa napisana razem z dr. Dariuszem Guziejewskim (z Zakładu Analizy Instrumentalnej) zatytułowana Electrode Kinetic Measurements with Square-Wave Voltammetry at a Constant Scan Rate została wybrana przez zespół naukowy najbardziej innowacyjną pracą w dziedzinie elektroanalizy w 2013 r.
Mimo wielu przeciwności, spowodowanych m.in. trudną sytuacją społeczną i gospodarczą oraz niedofinansowaniem szkolnictwa wyższego, Profesor Valentin Mirceski rozwinął intensywną współpracę naukową na szczeblu międzynarodowym, m.in. z udziałem profesora Milivoja Lovrića i dr Šebojki Komorsky-Lovrić z Zagrzebia w Chorwacji, profesora Fritza Scholza z Greifswaldu w Niemczech, profesora Françoisa Quentela i dr. Maurice’a Lehra z Brestu we Francji, profesora Richarda Comptona z Oksfordu w Anglii, profesora Markusa Hotha z Saarlandu w Niemczech, dr. Dariusza Guziejewskiego i dr hab. Sławomiry Skrzypek z Łodzi oraz profesora Božidara Ogorevca z Ljubljany w Słowenii.
Współpraca z łódzkim ośrodkiem została nawiązana w roku 2004. Pierwsze nieformalne etapy zaowocowały późniejszym podpisaniem najpierw międzywydziałowej umowy bilateralnej (w 2011 r., przedłużonej w 2016 r.) oraz następnie międzyuczelnianej umowy dotyczącej programu Erasmus+ w 2017 r. W zespole profesora Valentina Mirceskiego na Uniwersytecie w Skopje wielokrotnie przebywał dr Dariusz Guziejewski, ale również dr Sylwia Smarzewska. Współpraca z pracownikami Wydziału Chemii UŁ zaowocowała w latach 2005–2018 przygotowaniem i opublikowaniem 13 wspólnych prac oryginalnych oraz trzech rozdziałów w polskich monografiach. Wspólne osiągnięcia naukowe zostały uhonorowane Zespołową Nagrodą Naukową J.M. Rektora UŁ w roku 2015. Współpracę uzupełniają dwa komunikaty oraz dziesięć prezentacji posterowych, zaprezentowane na konferencjach naukowych w kraju i za granicą. Należy również nadmienić, że profesor Valentin Mirceski był kopromotorem pracy doktorskiej obronionej na Wydziale Chemii UŁ, a także opiekunem naukowym projektu Preludium, obecnie zaś jest partnerem zagranicznym w projekcie Sonata wykonywanym przez jednego z pracowników Wydziału Chemii UŁ.