„Autor stawia też zaskakujące pytania, jak to sytuuje sztukę w kontekście ewolucji. Sztuka bywa zwykle ujmowana jako pewien naddatek życia społecznego, wyraz potrzeb wyższego rzędu, a tymczasem Mather szuka odpowiedzi na pytanie, jaką wartość ma sztuka dla przetrwania gatunku ludzkiego. W kontekście naszych biologicznych uwarunkowań jako gatunku omawia też percepcję krajobrazu, twierdząc na przykład, że mamy skłonność do poszukiwania w pejzażach ludzi i zwierząt, a także wody, które są dla nas bardzo ważne pod względem przetrwania”.
Całą recenzję można przeczytać TUTAJ.