XI TRANSDYSCYPLINARNE SYMPOZJUM BADAŃ JAKOŚCIOWYCH

Chcemy pochylić się nad tym obszarem działalności poznawczej badaczy społecznych i humanistycznych, która mediuje pomiędzy światem życia codziennego i światem akademii odnajdując w tych przenikających się obszarach przestrzenie wytwarzania wiedzy. Stawiamy pytania o to, co rodzi się na styku tych dwóch obszarów i w jaki sposób zależą one od siebie. Jakie rodzaje wiedzy są wytwarzane, udostępniane i mają szansę wybrzmieć w złożonych konfiguracjach tego, co jest poddawane badaniu i tego, co realizuje misję badania.  

Pierwszego dnia, chcielibyśmy skupić się na metodologicznych problemach akademickiego badania światów funkcjonujących poza akademią lub pozostających w bliższych lub dalszych relacjach ze światem badań uniwersyteckich. W jaki sposób angażujemy samych siebie oraz innych uczestników życia społecznego w to akademickie przedsięwzięcie, które z ich punktu widzenia może być obce, zewnętrzne, a nawet opresywne za sprawą abstrakcyjnego języka i schematów postrzegania ludzi. Kto pojawia się w polu naszej aktywności poznawczej? Jak budowane jest wzajemne zaufanie między badanym a badaczem? Jak może się dokonywać symetryzacja głosów badaczy i badanych? Jak my jako akademicy oddajemy głos tym, których światy i doświadczenia poznajemy? Czy pozwalamy ich głosom rzeczywiście wybrzmieć? W jaki sposób udaje nam się osiągnąć reprezentowanie różnych głosów w polu naszego badania? Co może stanąć temu na przeszkodzie? I od czego zależy prawdziwy dialog między badaczami a mieszkańcami światów, które poddawane są badaniu? I wreszcie, na ile jako badacze, jesteśmy w stanie otworzyć pole swojego projektu na tych i dla tych, których badamy? Jak bardzo dopuszczamy naszych badanych do tego, żeby oni sami również stawiali ważne pytania badawcze oraz decydowali o zakresach legitymizowanej aktywności poznawczej? Chcemy zatem przyjrzeć się temu, jak włączamy innych ludzi do naszych badań i jakie relacje władzy ustanawiamy w polu naszych przedsięwzięć poznawczych.  

Drugi dzień poświęcony będzie szeroko rozumianym problemom partycypacji w polu badania. Interesują nas tu różne jej odmiany, poziomy i wymiary. Nasze rozważania nad tym, jak włączamy ludzi do naszych badań, chcielibyśmy ukonkretnić odwołując się do przybliżeń i przykładów empirycznych badań partycypacyjnych, kolaboracyjnych, deliberacyjnych, humanistycznych badań realizowanych w trybie eksperymentalnym czy nowatorskich rozwiązań metodologicznych w tym obszarze. Szczególnie interesujące wydają nam się rodzaje partycypacji spotykane w badaniach nad dzieciństwem czy w badaniach nad doświadczaniem przestrzeni (miejskiej, wiejskiej) przez mieszkańców lub użytkowników etc. Aplikacyjne elementy naszych praktyk poznawczych w coraz większym stopniu przekładają się na sferę konkretnych decyzji i rozwiązań w dziedzinie opieki medycznej, problematyki zdrowia psychicznego, psychoterapii, pomocy społecznej, projektowania miast, w architekturze, w sposobie użytkowania przestrzeni. Jesteśmy otwarci na rozważania na temat rozmaitych przypadków „włączania” osób do studiów naukowych, umożliwienia im partycypowania w procesie badawczym oraz współdecydowania o miejscach i światach, w których żyją. Szczególnie interesują nas tutaj społeczne, praktyczne i etyczne konsekwencje działalności badawczej.  

Ostatniego dnia konferencji chcemy skupić się na różnych perspektywach poznawczych, jakie włączamy do naszych badań. Z jednej strony pytamy, jak w naszych projektach badawczych pracują metodologie takie jak: etnografia miejska, badania narracyjne, badania biograficzne, badania oparte na dokumentach osobistych, perspektywy pierwszoosobowe, fenomenologia, autoetnografia, podejścia kontemplatywne, performans, badania wizualne czy perspektywa teorii światów społecznych. Z drugiej, chcemy przyjrzeć się temu, jak włączamy cielesność, materialność, umiejscowienie i narracyjność w pole wytwarzania wiedzy. Interesujące wydaje się tutaj implementowanie wiedzy „nienaukowej” do naukowego dyskursu oraz odkrywanie i docenianie różnych alternatywnych systemów poznawczych. Stawiamy pytania o to, na ile jako badacze działamy na granicy perspektywy scjentystycznej i akademickiej lub przekraczając je, nie tylko w sensie partycypacyjnym, ale również w sensie przyjmowania innych, niekoniecznie naukowych, wizji świata. Interesuje nas także transformacyjny charakter badań. Ten moment, w którym udział w badaniu oddaje komuś sprawczość (agency). Pojawia się tutaj wątek badacza ucieleśnionego, umiejscowionego, który funkcjonuje w przenikających się światach życia i akademii. Inicjowanie autentycznych głębokich relacji z podmiotami badania wymaga stworzenia przestrzeni umożliwiającej badanym by „partycypowali” lub „bardziej się włączyli”, ale równie niezbędne okazuje się stwarzanie i podtrzymywanie tej przestrzeni w sobie, by swoim współprzeżywaniem bardziej włączyć się w to, co się bada. Chcemy podjąć refleksję nad tym, jak badacz samego siebie sytuuje w relacjach, które wytwarza z przedmiotami i podmiotami swojej działalności badawczej.  

Prof. dr hab. Krzysztof T. Konecki  
Prof. dr hab. Danuta Urbaniak-Zając  
Prof. dr hab. Kaja Kaźmierska  
Dr hab. Anna Kacperczyk, prof. UŁ  
Dr Marcin Kafar  
Dr Łukasz Marciniak  
Dr Magdalena Matusiak-Rojek  
Dr Emilia Mazurek  
Dr Sylwia Męcfal  

dr hab. Małgorzata Bieńkowska, prof. uczelni (UwB) 
dr hab. Marek Gorzko, prof. uczelni (UP) 
dr hab. Bernadetta Janusz, prof. uczelni (UJ) 
dr hab. Anna Kacperczyk, prof. uczelni (UŁ) 
dr Marcin Kafar (UŁ) 
prof. dr hab. Krzysztof Konecki (UŁ) 
dr hab. Maciej Kowalewski, prof. uczelni (US) 
prof. dr hab. Dariusz Kubinowski (KNP PAN) 
dr Łukasz Marciniak (UŁ) 
dr hab. Małgorzata Michel, prof. uczelni (UJ) 
dr hab. Magdalena Szpunar, prof. uczelni (UŚ) 
dr hab. Oskar Szwabowski, prof. uczelni (AP) 
prof. dr hab. Elżbieta Zakrzewska-Manterys (UW) 

Prowadzący warsztat 
dr Izabela Kamińska-Jatczak, Katedra Pedagogiki Społecznej i Resocjalizacji UŁ
dr Marcin Kafar,  Katedra Badań Edukacyjnych UŁ 

Warsztat będzie składał się z trzech części. W pierwszej odsłonie uczestnicy zostaną wprowadzeni w najważniejsze założenia partycypacyjnych badań w działaniu wykorzystujących Fotogłos oraz zapoznają się ze specyfiką przykładowych projektów tego rodzaju. W drugiej odsłonie, na przykładzie projektu zatytułowanego „Tworzymy obrazy, wydobywamy nasze głosy”, przedstawione zostaną głosy rodziców w sytuacjach wieloproblemowych, które zostały przekazane w formie fotograficznej i audiowizualnej. Prezentowane treści staną się okazją do dyskusji uwrażliwiającej nas na potencjały i wyzwania związane z opowiadaniem i dialogowaniem w projektach partycypacyjnych. Ostatnia, trzecia część warsztatów, zostanie poświęcona analizie zapisu doświadczeń uczestników projektu fotogłosowego, a także tych, będących świadectwem odbioru społecznego z jakim się spotkali. Warsztaty staną się dla nas okazją do rozważania wielorakich meandrów i aspektów partycypacyjnych badań w działaniu z grupami wykluczonymi społecznie. 

Zakres tematyczny warsztatu 
Wprowadzenie do warsztatu - założenia ideowe i orientacje badawcze w partycypacyjnych badaniach w działaniu, przykłady projektów fotogłosowych i doświadczeń uczestników. 
Prezentacja fotogłosów rodziców w sytuacjach wieloproblemowych oraz mini- dokumentu z ich udziałem.  
Dyskusja z uczestnikami nad wątkami pełniącymi funkcję uwrażliwiającą: formy opowiadania historii, ponawiany proces opowiadania, „wędrowanie” historii, historie w sferze publicznej, „subwersywny”/”wywrotowy” potencjał historii, facylitacja zmian i partycypacja, krytyczny dialog obywatelski, wiedza z doświadczenia i jej potencjały transformacyjne, dialogowanie. 
Analiza zapisów doświadczeń uczestników i odbiorców projektu fotogłosowego – praca warsztatowa i wzajemna wymiana. 
Podsumowanie: wyzwania dla partycypacji i dialogowania z osobami wykluczanymi społecznie. 

Prowadzące warsztat:
dr Anna Wójtewicz, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu  
mgr Hanna Kroczak, Uniwersytet Łódzki 

Zamysł naukowej kooperacji nie jest nowy, jednak w kulturze indywidualizmu stracił nieco na znaczeniu. Sposób rozliczania dorobku naukowego i tendencje neoliberalne w organizacji nauki skłaniają do ponownego przejrzenia się zarówno tej idei, jak i jej praktycznym wymiarom. Jako badaczki i badacze społeczni powinniśmy sobie odpowiedzieć na pytanie, czy nasza działalność zawodowa musi się kojarzyć z samotnymi zmaganiami z materią naszych obszarów badawczych?   
Przedmiotem warsztatu będzie zaprezentowanie korzyści i wyzwań działania w celowej, zorganizowanej, (współ)koordynowanej współpracy jako efektywnej strategii realizacji zadań badawczych i publikacyjnych: od formułowania problematyki i koncepcji, poprzez prowadzenie badań, po analizę oraz syntetyzowanie danych w artykułach i raportach. Strategie działania przyjmowane w toku pracy naukowej z udziałem badaczek i badaczy z różnych ośrodków i środowisk wymagają szczególnej ostrożności, zarówno ze względów instytucjonalnych, merytorycznych, jak interpersonalnych.    
Z uczestniczkami i uczestnikami warsztatów podzielimy się naszymi doświadczeniami  w realizacji empirycznych badań socjologicznych w instytucjach różnych sektorów, jak i odwołamy się do faktu bycia członkiniami mniej lub bardziej formalnych grup realizujących działania w obszarze nauk społecznych. Na przykładach zaczerpniętych z naszych zawodowych biografii przedstawimy wyzwania, z jakimi mierzą się ludzie nauki na różnych etapach kariery, a także pokażemy, w jaki sposób w radzeniu sobie z tymi trudnościami pomaga przynależność do grupy. 

Cele warsztatu: 

1. przeprowadzenie dyskusji nad znaczeniem kolektywizacji dla efektywności działań badawczych i publikacyjnych osób pracujących w różnych ośrodkach nauk społecznych w Polsce - odwołanie do opublikowanych tekstów dotyczących m.in. osamotnienia w realizacji badań empirycznych,  

2. wymiana doświadczeń (wyzwania, dobre i złe praktyki) badaczek i badaczy w zakresie współpracy poświęconej realizacji wspólnych celów badawczych, naukowych i dydaktycznych - na polskich uniwersytetach, w instytucjach badawczych oraz poza nimi,  

3. wspólne zaprojektowanie działań kolektywnych, które mogłyby zostać wdrożone jako strategie realizacji określonych zadań badawczych i publikacyjnych, 

4. przećwiczenie z uczestnikami wybranych praktyk współpracy na przykładach. 

Zapraszamy wszystkie osoby chcące zdobyć podstawową wiedzę w zakresie proponowanego tematu, jak i takie, które mogą się podzielić doświadczeniami (dobrymi i złymi) w naukowym kooperowaniu.  

Prowadzący warsztat
dr hab. Jakub Niedbalski, Uniwersytet Łódzki

Kurs skierowany jest przede wszystkim do osób, które dopiero chcą spróbować swoich sił w realizacji własnych projektów badawczych z wykorzystaniem programów CAQDA. W ich wypadku dobrym pomysłem może się okazać oprogramowanie bezpłatne, które w większości przypadków stanowi dobrą alternatywę dla nadal dość drogich i z tego względu nie zawsze powszechnie dostępnych programów odpłatnych. Dlatego podczas warsztatów ich uczestnicy zapoznają się z wybranymi, bezpłatnymi programami wspomagającymi proces analizy danych jakościowych. 
Warsztaty są skierowane do osób, które chciałyby poznać możliwości i sposoby wykorzystania wybranych programów komputerowych wspomagających analizę danych jakościowych.  Kurs pozwoli na nabycie umiejętności posługiwania się podstawowymi narzędziami wykorzystywanymi w KADJ. 
Ramowy program warsztatu:  

1. Wprowadzenie do komputerowo wspomaganej analizy danych jakościowych 

• zarys historyczny 

• geneza 

• kierunki rozwoju oprogramowania CAQDA 

• rodzaje i wybór oprogramowania  

• możliwości i ograniczenia oprogramowania  

2. Przygotowanie materiału do analizy 

• transkrypcja danych  

• edycja plików audio  

• anonimizacja plików 

• archiwizacja danych  

3. Analiza danych z wykorzystaniem narzędzi CAQDAS 

• posługiwanie się kodami, przeszukiwanie poprzez kody i praca z listą kodów;  

• kodowanie selektywne, tworzenie kategorii i przyporządkowywanie kodów; 

• sortowanie i organizacja zbiorów kategorii 

• tworzenie map pojęciowych i diagramów integrujących; 

Wymagania początkowe:  

Posiadanie własnego laptopa, instalacja odpowiedniego oprogramowania (przekazanego wcześniej uczestnikom warsztatu) oraz pobranie przesłanych materiałów. Słuchawki do podłączenia do laptopa.  

Prowadzący warsztat
dr hab. Marek Gorzko, prof. UP, Uniwersytet Pomorski w Słupsku

• Głównym celem warsztatów jest zapoznanie uczestników z podstawowymi procedurami analitycznymi składającymi się na proces badawczy w świetle założeń metodologii teorii ugruntowanej oraz z logiką wpisaną w generowanie teorii. 

• Założeniem warsztatów jest prześledzenie całości procesu badawczego – temu będzie podporządkowana kolejność i logika proponowanych ćwiczeń. 

• Podczas warsztatów zostaną podjęte próby wyzyskania zalecanych przez klasyków teorii ugruntowanej technik wspomagania wrażliwości teoretycznej. 

Podjęte zostaną próby teoretyzowania w oparciu o analizowane dane. 

• Blok tematyczny 1 – W pierwszej kolejności nacisk położony zostanie na doskonalenie umiejętności kodowania danych zarówno pozyskanych drogą wywiadu, jak i pochodzących z notatek z obserwacji oraz z innych materiałów 

• kodowanie otwarte 

• kodowanie selektywne, kodowanie teoretyczne („Paradygmat kodowania“ i „Macierz warunków i konsekwencji“  

• A. Straussa – problemy z ich stosowaniem; Rodziny kodów teoretycznych – B. Glaser) 

•  oraz sporządzania not teoretycznych (memo) 

• praca z diagramami jako specyficzną odmianą memos, reprezentacje graficzne danych.  

• Blok tematyczny 2 – Drugim obok kodowania zespołem procedur, który zostanie omówiony i „przećwiczony” (w ramach ograniczeń, jakie narzucają ramy czasowe i organizacyjne warsztatów) – to procedury teoretycznego pobierania próbek. 

• Blok tematyczny 3 – Logika generowania teorii 

• Warsztaty są skierowane przede wszystkim do badaczy rozpoczynających stosowanie procedur metodologii teorii ugruntowanej. Zapleczem teoretycznym jest przede wszystkim wersja metodologii zaproponowana przez twórców podejścia – A. Straussa i B. Glasera. 

Prowadzący warsztat
prof. dr hab. Kaja Kaźmierska, Uniwersytet Łódzki
dr hab. Katarzyna Waniek, prof. UŁ, Uniwersytet Łódzki

Warsztat poświęcony jest pokazaniu podstawowych etapów analizy transkrypcji autobiograficznego wywiadu narracyjnego według metodologii opracowanej przez Fritza Schützego. Tematem spotkania będzie więc praca nad tekstem i jego strukturalna analiza prowadząca do ustalenia analitycznej wartości danego materiału oraz identyfikacji procesów biograficznych i społecznych i ich wzajemnych powiązań. Proponujemy klasyczną analizę tekstu, niewspomaganą komputerową analizą danych. Będziemy pracować na próbkach materiałów zbieranych przez nas podczas różnych projektów badawczych. Warsztat może być też przestrzenią do podzielenie się przez uczestników własnymi dylematami badawczymi w pracy nad materiałami biograficznymi. Zapraszamy w pierwszej kolejności osoby, które dopiero zapoznają się z tą metodą. 

Prowadzące warsztat
dr Sylwia Męcfal, Uniwersytet Łódzki
dr hab. Agnieszka Golczyńska-Grondas, prof. UŁ, Uniwersytet Łódzki
dr hab. Katarzyna Waniek, prof. UŁ, Uniwersytet Łódzki

Jednym z zarzutów wobec kodeksów etycznych, które są przedstawiane w literaturze przedmiotu (np. Surmiak 2022, Golczyńska-Grondas, Waniek 2022) jest ich ograniczony wpływ na praktykę badawczą. Żadne dokumenty etyczne ani rozwiązania instytucjonalne (np. komisje etyczne) nie są w stanie przewidzieć wszystkich sytuacji badawczo-etycznych, które mogą wystąpić w konkretnych projektach. W każdym terenie badawczym, który wiąże się z nawiązywaniem często trudnych relacji z drugą osobą, można doświadczyć takich spotkań, wobec których badacz/badaczka nie będzie miał/a gotowego rozwiązania (Całek (2020), Palęcka (2021), Waniek (2020), Męcfal (2016), Ślęzak (2016), i inni.). 
Skoro jednak instytucjonalne formy nie zapewniają zazwyczaj adekwatnego wsparcia dla badaczy i badaczek w ich praktyce terenowej, czy oznacza to, że są oni/one zdani/e jedynie na samotne decyzje indywidualne? Praktyka badawcza pokazuje, że często tak się dzieje.  
Zauważalny jest według nas wzrost zapotrzebowania na rozwiązania wspomagające proces badawczy, które niekoniecznie muszą mieć charakter formalny. Jednym z takich rozwiązań może być superwizja badawcza (rozumiana przez nas jako możliwość rozwoju zawodowego, forma uczenia się poprzez konsultacje/wspólną refleksję z osobami, które mają doświadczenie badawcze oraz są darzone zaufaniem przez badacza/badaczkę), drugim - interwizja (forma „superwizji koleżeńskiej”). 
W warsztacie proponujemy zainteresowanym osobom dyskusję o konkretnych problemach badawczych w formule zespołowej superwizji badawczej. Zaproponujemy osobom uczestniczącym formę wzajemnego wsparcia, w bezpiecznej przestrzeni grupy superwizyjnej. Chciałybyśmy omówić podczas warsztatów trzy różne problemy z badań terenowych (z trzech różnych projektów badawczych, problemy mogą mieć charakter badawczo-etyczny) i w ten sposób przećwiczyć w grupie superwizję zespołową. 

Zapraszamy zatem do zgłoszeń na warsztaty osoby, które:
1. Chciałyby omówić swój problem w badaniach terenowych, podzielić się trudnościami badawczymi/etycznymi i podjąć zespołową próbę znalezienia rozwiązania takiego problemu (rola superwizantki/superwizanta);
2. Chciałyby wziąć udział w warsztacie superwizyjnym w roli osób dzielących się wiedzą i doświadczeniem badawczym oraz etycznym. 
Wszystkie osoby będą mogły jednocześnie prześledzić, jak może wyglądać działanie grupy superwizyjnej w codziennej praktyce akademickiej.  

Zaznaczamy, że formuła grupy superwizyjnej oznacza zobowiązanie do poufności dotyczącej konkretnych spraw i osób oraz gotowość do otwartej komunikacji, przyjmowania i udzielania informacji zwrotnych.  
Osoby, które chciałyby zgłosić swoje problemy badawcze i etyczne związane z całym procesem badawczym (od konceptualizacji, przez pracę terenową, do publikacji wyników) prosimy o krótki ich opis (do 300 słów). Mogą to być problemy bieżące (które udało się lub których nie udało się rozwiązać), czy też spodziewane trudności w projektowanym badaniu terenowym. 

Prowadzący warsztat
Prof. zw. dr hab. Krzysztof T. Konecki, Uniwersytet Łódzki

Warsztat będzie dotyczył zastosowania technik badań kontemplacyjnych w badaniach przy pomocy teorii ugruntowanej. Zostaną przedstawione różne techniki kontemplacyjne: medytacja i kontemplacja, autoobserwacja i autoraportowanie, noty kontemplacyjne, zenistyczne eksperymenty, dziennik kontemplacyjny, eksperymenty empatii. Warsztat pokaże jak obserwacja usytuowania i ucieleśnienia badacza może wspomóc konstruowanie teorii ugruntowanej, w której wymiar patyczny (pathic, zob. Max van Manen), ciało i emocjonalność oraz obserwacja tego jak pracuje umysł są inherentnym elementem kontekstu badawczego. Zostaną pokazane procedury łączenia teorii ugruntowanej i technik kontemplacyjnych: kodowania otwarte plus kontemplacja, kodowania teoretyczne plus kontemplacja (noty kontemplacyjne), wizualizacja oraz poetyzacja kategorii i procesu badawczego. Procedury te wspomagają także kreatywność w badaniach jakościowych i analizach danych oraz często wytwarzają „kontekst odkrycia”. Ponadto są pomocne do dereifikacji pojęć i kategorii, wspierając w ten sposób humanistyczne badania jakościowe. 

Zajęcia będą miały charakter praktyczny. Przebieg zajęć będzie następujący: 

1. Krótki wykład na temat badań kontemplacyjnych. 

2. Krótki warsztat kontemplacji (potrzebny strój sportowy) 

3. Użycie i zastosowanie technik kontemplacyjnych 

4. Łączenie procedur teorii ugruntowanej z technikami kontemplacyjnymi. 

5. Autoraportowanie i pisanie not kontemplacyjnych. (różnorodne formy raportowania – etnografia, wizualne techniki, poezja, kreatywne pisanie, itd.) 

Zapisani uczestnicy otrzymają materiały do przeczytania przed warsztatami z dużym wyprzedzeniem: 

- Konecki Krzysztof T. (2018) Advances in Contemplative Social Research, Lodz: Lodz University Press / Krakow: Jagiellonian University Press. (chapter 10) 

- Konecki, Krzysztof T. 2022. The Meaning of Contemplation for Social Qualitative Research. Applications and Examples. London, NY: Routledge. (chapter 2) 

Ponadto dostarczona zostanie bogata literatura teoretyczna i metodologiczna (w formacie pdf) na tematy podejmowane w warsztatach. 

Prof. dr hab. Elżbieta Zakrzewska-Manterys jest socjolożką. Pracuje w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, w Katedrze Socjologii Wiedzy i Moralności. Zajmuje się metodologią nauk społecznych oraz problematyką niepełnosprawności. Jest autorką wielu artykułów naukowych i popularnonaukowych oraz kilku monografii poświęconych tej problematyce.
ORCID 0000-0003-3727-441
 

Izabela Kamińska-Jatczak, pedagog społeczny, pracuje w Katedrze Pedagogiki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Łódzkiego. Jej zainteresowania badawcze dotyczą: analizy aktywności w polu pracy socjalnej i pieczy zastępczej, pracy socjalnej z rodziną, biograficznych
i historycznych kontekstów pedagogiki społecznej, metodologii badań interpretatywnych i partycypacyjnych. Autorka kilkudziesięciu artykułów naukowych i książki Aktywność asystentów rodziny. Analiza narracji w ujęciu transwersalnym (2021), za którą otrzymała nagrodę im. Profesor Ireny Lepalczyk Łódzkiego Towarzystwa Naukowego.

Publikacje: orcid.org/0000-0001-9556-0470 

sylwetka wkrótce

Malwina Pawlak, jak sama o sobie mówi ‒  „doświadczona mocnym życiem”, odnajduje sens w dzieleniu się swoimi przeżyciami z innymi. Wraz z pięcioma rodzicami w sytuacjach wieloproblemowych współtworzyła projekt Photovoice pt. „Tworzymy obrazy, wydobywamy nasze głosy”. W ramach tygodnia pod hasłem „Otwórzmy wszystkie drzwi” ‒ organizowanego przez Zespół ds. Przeciwdziałania Wykluczeniu Społecznemu Biura Aktywności Miejskiej Urzędu Miasta Łodzi, jako panelistka, opowiadała o trudnościach rodzica starającego się o powrót dziecka z pieczy zastępczej i o procesie współtworzenia projektu. Obecnie członkini Rady ds. Rozwiązywania Problemu Bezdomności przy Prezydencie Miasta Łodzi. Streetworkerka w projekcie: „Rewitalizacja Obszarowa Centrum Łodzi”. Uczestniczka spotkań w ramach „Żywej Biblioteki”, spotkań tematycznych w bibliotekach miejskich poświęconych kwestiom społecznym, których doświadczyła „na własnej skórze”, dyskusji akademickich z udziałem studentów pedagogiki. Początkująca pisarka. Mama czwórki dzieci.

Krzysztof T. Konecki , prof. zw. dr hab., kierownik Katedry Socjologii Organizacji i Zarządzania Uniwersytetu Łódzkiego, były przewodniczący Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, obecnie członek Zarządu PTS, członek Komitetu Socjologii Polskiej Akademii Nauk, przewodniczący komisji ds. stopni naukowych w dyscyplinie nauki socjologiczne Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego UŁ. Jego obszar zainteresowań naukowych to między innymi: socjologia jakościowa, teoria ugruntowana, socjologia interakcji, badania kontemplacyjne, socjologia wizualna oraz socjologiczne badania nad medytacją i jogą. Ostatnio opublikował książkę: "The Meaning of Contemplation for Social Qualitative Research. Applications and Examples" . London, NY: Routledge, 2023.
ORCID: orcid.org/0000-0002-7370-3490

Dr hab. Małgorzata Michel, prof. UJ - profesorka nadzwyczajna nauk społecznych w dyscyplinie pedagogika, pedagożka resocjalizacyjna, mediatorka, steeetworkerka, działaczka społeczna, aktywistka lokalna. Na co dzień pracuje na Uniwersytecie Jagiellońskim, prowadzi Koło Naukowe Pedagogów Resocjalizacyjnych. Badaczka aktywności gangów młodzieżowych i dzieci na ulicy w nurcie Urban Studies. Ma na koncie książki dotyczące lokalnego systemu profilaktyki i resocjalizacji nieletnich, streetworkingu oraz gangów młodzieżowych, m. in. „Lokalny system Profilaktyki społecznej i resocjalizacji nieletnich” (Wyd. Pedagogium 2013), „Gry uliczne w wykluczenie społeczne w przestrzeni miejskiej. Perspektywa resocjalizacyjna” (Wyd. UJ 2016), „Pałacowe dzieci. Rzecz o pedagogii Stanisława Jedlewskiego. Na podstawie funkcjonowania Państwowego Zakładu Wychowawczo-Naukowego im. Tadeusza Kościuszki w Krzeszowicach w latach 1946–1950” (Wyd. UJ 2020), „S.O.S. Wsparcie organizacji streetworkerskich. Raport z badań” (2023). Autorka kilkudziesięciu artykułów z zakresu przestępczości nieletnich, grup pseudokibiców i gangów młodzieżowych, bezpieczeństwa lokalnego w kontekście aktywności młodzieży. Współpracuje jako ekspertka z organizacjami pozarządowymi i streetworkerami i działającymi na rzecz bezpieczeństwa, m. in. Instytut Bezpieczeństwa Społecznego, Federacja Organizacji Streetworkerskich. Absolwentka warsztatów: „Bulding resilience” organizowanych przez Cohen- Harris Resilience Center Association for Children at Risk. W maju 2023 realizowała pogłębione badania terenowe w nurcie etnografii radykalnej i childhood studies, docierając do najbardziej wykluczonych dzieci w Polsce na rowerze.

Lech Witkowski (ur. 1951), matematyk, epistemolog i filozof, prof. zw. n. humanistycznych, przez 50 lat pracował akademicko m. innymi na UMK, UJ, UKW, obecnie pełni funkcję profesora emerytowanego w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku; autor około 200 publikacji, w tym ponad 20 książek, Laureat Nagrody PAN, nominowany do Nagrody J. Długosza, otrzymał Medal PTP za zasługi dla pedagogiki oraz Medal PIE za zasługi dla zrównoważonego rozwoju. Obecnie pracuje nad koncepcją Alfreda N. Whiteheada; reprezentuje tzw. humanistykę stosowaną, zajmuje się także historią myśli humanistycznej i pedagogiką krytyczną.

Marcin Kafar jest badaczem transdyscyplinarnym, działającym na styku nauk humanistycznych i społecznych; aby wyrazić swój głos, porusza się m.in. w obszarach antropologii kultury, pedagogiki/edukacji, literaturoznawstwa, socjologii i filozofii. Odbył staże naukowe (2010, 2016) oraz pełnił funkcję „visiting professor” (2018) w Department of Communication University of South Florida (USA), gdzie współpracował z Carolyn Ellis i Arthurem P. Bochnerem. Członek Stałej Rady Koordynacyjnej TSBJ oraz International Association for Autoethnography and Narrative Inquiry, redaktor naczelny serii „Perspektywy Biograficzne” oraz członek Rady Redakcji czasopisma „Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne”
ORCID: https://orcid.org/0000-0003-0679-8992

Sesja plenarna I
19 czerwca 2024, godz. 10.00-11.30

Elżbieta Zakrzewska-Manterys, Uniwersytet Warszawski
Andrzej Suchcicki, Stowarzyszenie „Bardziej Kochani”
 

Badanie społeczne siłą rzeczy musi być osadzone w ramach teoretycznych oraz metodologicznych. Tematyka badań musi być temu podporządkowana. Co się jednak dzieje w sytuacji, gdy to właśnie tematyka jest na tyle niekonwencjonalna, niestandardowa, paląca, że wymusza zainteresowanie badacza, a refleksja teoretyczno-metodologiczna jest wtórna i niejako służebna?
Są takie obszary poznawcze, w których umysł badacza wyszkolonego w racjonalnym myśleniu nie jest w stanie ogarnąć specyfiki funkcjonowania w naszym wspólnym społecznym świecie osób wymykających się standardowym wymogom logiki myślenia. Osób nie nie-logicznych, ale posługujących się ścisłą, aczkolwiek niekonwencjonalną logiką. Upośledzonych umysłowo. 
Chcąc uszczknąć cokolwiek z ich specyficznego sposobu bycia, badacz społeczny nie może ich traktować jak respondentów, a ich rodziców/opiekunów jak kolejnych respondentów. Badacz może zrozumieć coś z ich świata nie wtedy, gdy patrzy na nich okiem bezstronnego obserwatora, ale  wtedy, gdy może ich potrzymać za rękę i złapać z nimi kontakt wzrokowy. A ich najbliżsi, rodzice, opiekunowie, osoby spędzające z nimi życie, to nie kolejni rozmówcy. To osoby dyktujące badaczowi to jakie enklawy sensu są ważne, znaczące, dające do myślenia. Dyktujące. Nie jest to przypadkowe słowo. 
By działać sensownie i odpowiadać na rzeczywiste potrzeby osób niepełnosprawnych intelektualnie organizacje społeczne (fundacje i stowarzyszenia) powinny opierać się na wiarygodnych badaniach diagnozujących zarówno przedmiot jak i zakres czy rozmiar tych potrzeb. Chodzi także o stworzenie czegoś na kształt listy rankingowej tych niedostatków – co jest najważniejsze i czym zająć się najprędzej. Jeśli tego nie otrzymamy, organizacje będą się zajmować tym, co „się wydaje” Zarządom lub tym co jest akurat „modne” lub  zapożyczone z zagranicy. Z drugiej strony, mając bezpośredni, chociaż nieco amatorski, kontakt z „diagnozowaną materią”, zdajemy sobie sprawę z istoty problemów przed jakimi stać mogą badacze i jaki mają one wpływ na wiarygodność wyników. I tu niezbędny wydaje się bezpośredni kontakt społecznych diagnostów z pracownikami fundacji i stowarzyszeń.
 

Wydarzenie specjalne "Spotkanie z Autorem 1"
19 czerwca 2024, godz. 16.00-17.30

Moderacja spotkania: Ewa Nowina-Sroczyńska, Dariusz Kubinowski, Waldemar Dymarczyk

W ramach sesji „Spotkanie z Autorem 1” będziemy gościć Marcina Kafara, współautora, razem z Wojciechem J. Bursztą ich pracy pt. "Umykanie. Pomyślenia z etnografii życia", książki, która zdobyła Nagrodę Główną w Konkursie Wydawców Szkół Wyższych im. Ks. Stefana Pudełki w Roku 2024.
"Umykanie" to tekst więcej niż naukowy, gdyż odnoszący się do tego, co dotyczy każdego z nas, akademików, ale przed czym jednocześnie często (czy nie nazbyt często?) staramy się „umknąć”: naszej skończoności. Doświadczając boleśnie straty Przyjaciela, Marcin Kafar stanął przed wyzwaniem domykania projektu „etnografii życia”, którego wyznacznikiem stała się ciężka choroba, a później śmierć wybitnego polskiego humanisty Profesora Wojciecha J. Burszty.  
Naszą dyskusję zamierzamy ukierunkować na rozważania dotyczące trzech kategorii – przyjaźni, śmierci oraz pamięci – traktując je jako węzłowe dla sposobu rozumienia twórczości posadowionej na granicy między tym, co akademickie i tym, co czysto ludzkie, a zarazem egzystencjalnie fundamentalne. Co znaczy pisać Sobą w sytuacji Książki Ostatniej? Czy przyjaźń może być kategorią poznawczą? Jakie formy pamięci uruchamiają proces odkrywania tego, kim jestem (jako autor) pozostając w relacji zapośredniczonej przez śmierć? Jaką rolę dla generowania znaczeń pełni wspólnotowe przeżywanie straty bliskiej osoby? Co wywołuje i czego może nas uczyć sytuacja świadczenia w imieniu Drugiego? To tylko kilka z wielu pytań, nad jakimi chcielibyśmy się pochylić w trakcie naszego spotkania.
Przewidując, że jego część będzie miała charakter otwarty, zachęcamy wszystkich Państwa do czynnego udziału w wydarzeniu.
Pod niniejszym adresem znajdziecie Państwo fragment Umykania: Umykanie. Pomyślenia z etnografii życia/ Escaping: Thoughts from within the ethnography of life (lodz.pl)

Serdecznie Państwa zapraszamy do udziału w spotkaniu!

 

 

Sesja plenarna II
20 czerwca 2024, godz. 11.15-12.45

Anita Gulczyńska (40 min.)

(Re) konceptualizacje upełnomocnienia w procesie „stawiania się” badaczką partycypacyjną w kontekście łódzkich defaworyzowanych sąsiedztw

Badacze odnajdujący punkt odniesienia dla określenia swojej tożsamości badawczej w tzw. „paradygmacie partycypacyjnym” (Chambers, 1986: Heron, Reason, 1997, etc.) różnie ustosunkowują się do relacji wiedza-władza w praktyce badawczej.

W swoim wystąpieniu prelegentka omawia to jak wzory ustosunkowywania się do wiedzy-władzy zmieniały się w przebiegu jej wieloletniej praktyki badawczej, osadzonej w kontekście łódzkich defaworyzowanych sąsiedztw. 

Na początku swojej drogi była badaczką odkrywającą obszary i procesy wykluczania społecznego z perspektywy młodzieży jednego z defaworyzowanych sąsiedztw,  jednocześnie spontanicznie podejmującą próby przekształcania uchwyconego stanu rzeczy (Gulczyńska 2013, 2014). Aktualnie jest zaangażowana w longitudinalne partycypacyjne badanie w działaniu w podobnych środowiskach lokalnych, w efekcie którego tworzona jest typologia defaworyzowanych sąsiedztw, ze względu na siły ich mieszkańców ujawnione i aktywowane w procesie przeobrażania nimi własnych środowisk życia (Gulczyńska, Granosik 2022).

Próba rekonstrukcji procesu „stawania się”, w którym autodefinicyjne transformacje badaczki sprzęgają się zwrotnie z jej próbami bardziej wrażliwego odnoszenia się do zawiłości procesów upełnomocnienia, inicjowanych w kolejnych projektach badawczych, stanowić będzie trzon wypowiedzi. W jej wątkach pobocznych Słuchacze odnajdą tropy zróżnicowanych uwarunkowań tego procesu, w tym przede wszystkim tych, ujawniających  pułapki władzy w badaniach z założenia służących redukcji jej sprawczości w procesie tworzenia wiedzy.

 

Izabela Kamińska-Jatczak, Malwina Pawlak (20 min.)

„Kroczenie drogą partycypacji” ‒  analiza doświadczeń badawczych

Wystąpienie stanowi próbę konceptualizacji doświadczeń gromadzonych podczas realizacji projektu Photovoice z rodzicami w sytuacjach wieloproblemowych, a także tych, gromadzonych na „drodze partycypacji”, rozumianej jako udział w procesach, których facylitację wywołał projekt partycypacyjny. Pytania jakie stawiają sobie prelegentki są następujące: jakie było i jest oddziaływanie projektu partycypacyjnego na rozwój osób w nie zaangażowanych, czego osoby zaangażowane w projekt partycypacyjny uczą się od siebie nawzajem oraz co stanowi wyzwanie dla procesów upełnomocnienia, jakie uruchamiane są w trakcie badań partycypacyjnych.

Próby retrospektywnej refleksji i konceptualizacji zdobytego doświadczenia dokonają: badaczka-inicjatorka działań partycypacyjnych oraz współ-badaczka, uczestniczka projektu Photovoice, od którego zaczęła się jej „droga” docierania ze swoją historią do różnych publiczności, oraz bycia włączaną w debatę publiczną, ekspercką i akademicką.

Dyskusja z publicznością: 30 min.

Wydarzenie specjalne "Spotkanie z Autorem 2"
20 czerwca 2024, godz. 15.30-17.00

Moderacja spotkania: Ewa Marynowicz-Hetka, Katarzyna Waniek, Marcin Kafar 

W ramach sesji „Spotkanie z Autorem 2” będziemy gościć Profesora Lecha Witkowskiego, autora dzieła pt. "Uroszczenia i transaktualność w humanistyce. Florian Znaniecki: dziedzictwo idei i jego pęknięcia", Kraków 2022, Oficyna Wydawnicza „Impuls”. 
Zajmować nas będzie Florian Znaniecki nie tylko jako znany i uznany socjolog oraz twórca instytucjonalizacji tej dyscypliny, ale także, a nawet przede wszystkim, jak chciałby sam Autor, jako „wybitny humanista, niedoceniony filozof i epistemolog, historyk społeczny i historyk idei, a także pedagog, który w swoim czasie wykonał ogromną i ambitną pracę intelektualną, programującą zadania dla świata akademickiej humanistyki i nauk społecznych”. 
Zamierzamy zorientować dyskusję na transaktualność twórczości Znanieckiego dla współczesnej humanistyki oraz liczne w niej styki dyscyplin humanistycznych i społecznych, czego doświadczamy czytają dzieło Lecha Witkowskiego. 
Projektujemy przyjęcie trybu swobodnej dyskusji. Przygotowanie do niej może ułatwić choćby zapoznanie się z Wprowadzeniem do Uroszczeń…, które dostępne jest na stronie ISSSU 
Z pewnością dla nas najważniejszy będzie głos samego Autora i spotkanie z Nim, ale niewątpliwie wzajemność relacji jest tu bardzo znacząca i oczekiwana. 

Serdecznie Państwa zapraszamy do udziału w spotkaniu! 

Dokładna data wkrótce

Ceremonię i Sympozjon poprowadzi: Prof. Dariusz Kubinowski

W ramach XI TSBJ odbędzie się ceremonia uhonorowania Prof. Prof. Magdaleny Szpunar, Krzysztofa T. Koneckiego i Oskara Szwabowskiego Wyróżnieniami TSBJ za oryginalne stosowanie mediów artystycznych jako reprezentacji poznawczych w analizowaniu i interpretowaniu jakości odkrywanych i badanych fenomenów. Następnie rozpocznie się Sympozjon Poetycki z udziałem Wyróżnionych Uczonych, łączący w warunkach kawiarnianych prezentacje wybranych przykładów Ich twórczości, głównie utworów poetyckich ilustrowanych plastycznie, z wykorzystaniem różnych możliwości mediów audiowizualnych. Na specjalnej wystawie udostępnione zostaną tomiki poetyckie Wyróżnionych Uczonych oraz wyeksponowane inne Ich dokonania twórcze. Ważnym elementem Sympozjonu będzie dialogiczna wymiana myśli na temat artystycznych konstruktów poznawczych w badaniach jakościowych i szerzej korzyści płynących z synergii nauki i sztuki.

Serdecznie zapraszamy do udziału w wydarzeniu!

 

Sesja plenarna III
21 czerwca 2024, godz. 9.15-11.00

Małgorzata Michel

Po co? Czyli czy zanurzona badawczo w świecie dzieci (na) ulicy jestem w stanie je nakarmić? Dylemat Dorothea’y Lange w świetle radykalnej etnografii miejskiej w badaniach aktywistycznych w nurcie childhoodstudies

Moje wystąpienie będzie drogą szukania odpowiedzi na podstawowe pytanie badacze: PO CO? 
Innymi słowy: Po co realizuję badania terenowe w trudnym terenie z grupą wrażliwą, jaką są dzieci (na) ulicy? Po co narażam siebie i własne bezpieczeństwo badając ulicę? Kim jestem w procesie badawczym? Czy śpiąc w placówce wsparcia dla dzieci ulicy będę wiedziała wiecej o ich świecie? Czy realizacja badań naukowych to moja praca czy styl życia? Ile granic przekroczyłam? Co na to komisja etyki badań naukowych? Czy zanurzona badawczo w świecie dzieci (na) ulicy jestem w stanie je nakarmić? 
To tylko niektóre z pytań pojawiających się w mojej głowie, kiedy wracam z ulicy, zsiadam z roweru, udzielam wywiadów, patrzę bezradnie na łamanie praw dziecka na ulicy i warunki, w jakich żyją i realizują swoje potrzeby. 
W Polsce dzieci (na) ulicy są specyficzną grupa dzieci żyjących w miejskich przestrzeniach wykluczonych. Uprawiając radykalną etnografię postanowiłam miesiąc przebywać poza domem, śpiąc głównie w placowkach wsparcia dziennego typu podwórkowego i poruszając się rowerem po Polsce odwiedzałam przestrzenie miejskie, w których działają organizacje pozarządowe pracujące z dziećmi (na) ulicy. Zbieranie materiału badawczego odbywało się w bezpośrednim kontakcie nie tylko ze streetworkerkami i streetworkerami lecz rówież z dziećmi traktowanymi w procesie badawczym jako osoby eksperckie, partycypujące w procesie zbierania i analizy oraz interpretacji danych z terenu. W ten sposób próbuję dokonać rekonstrukcji wiedzy o ulicy ulokowanej w koncepcji pedagogiki miejsca. Ta specyficzna sytuacja badawcza generuje szereg dylematów etycznych i tożsamościowych dotyczących usytuowania mnie-badaczki (kolarki, kobiety, matki, aktywistki) w relacji z dziećmi oraz miejscem, jakim jest ulica. Pozwala również na zebranie danych, które nie reprodukują wiedzy o dzieciach (na) ulicy w Polsce umacniając stereotypy i neoliberalny dyskurs o prawach dziecka lecz generują nową wiedzę mogącą służyć zmianie społecznej. 
Kategorie kluczowe: radykalna etnografia miejska, childhoodstudies, pedagogika miejsca, aktywizm badawczy, zmiana społeczna, dzieci (na) ulicy, badanie jako styl życia, prawa dziecka.

 

Krzysztof T. Konecki 
Kontemplacja nad usytuowaną i ucieleśnioną rolą badacza jakościowego

W referacie skupię się na kontemplacji teoretyczno-epistemologicznej nad usytuowaną rolą badacza jakościowego. W centrum mojej uwagi znajdzie się eksploracja roli badacza jako aktywnego uczestnika w procesie badawczym. Podkreślę konieczność dokonywania autoobserwacji i autoraportowania (pisanie autoraportów i not kontemplacyjnych) w celu świadomego zachowania równowagi pomiędzy badaczem a uczestnikami badania.
Omówię również znaczenie badania własnych założeń, presupozycji i uprzedzeń badacza, zarówno osobistych, jak i akademickich, w kontekście metodologicznych procedur takich jak epoché, wyobrażonego uzmienniania lub horyzontalizacji. Kluczowym zagadnieniem będzie refleksja nad tożsamością badacza jakościowego (odpowiedź na pytanie Kim Jestem?) oraz rozważanie problemów zaufania, empatii, hierarchii i władzy w badaniach jakościowych. 
Dodatkowo, zwrócę uwagę na strukturalne i czasowe ograniczenia, które mogą prowadzić do ignorowania istotnych obszarów badawczych. Analizując te kwestie, wskażę na potrzebę rozwoju bardziej inkluzywnych praktyk badawczych, które uwzględniają różnorodne perspektywy i kompleksowość kontekstu badawczego. 

Moja prezentacja będzie miała na celu zainspirowanie refleksji nad rolą badacza jakościowego w kontekście współczesnych wyzwań badawczych oraz promowanie bardziej świadomego, zaangażowanego i inkluzywnego podejścia do prowadzenia badań.

Warsztaty 18 czerwca odbywać się będą w salach:

Wydział Nauk o Wychowaniu UŁ, Aleja Rodziny Scheiblerów 2, 90-128 Łódź

 

Obrady i wydarzenia specjalne XI TSBJ odbywać się będą w salach:

Wydziału Ekonomiczno-Socjologiczny UŁ, ul. POW 3/5, 90-255 Łódź

 

Tutaj zapoznasz się i pobierzesz Regulamin XI Transdyscyplinarnego Sympozjum Badań Jakościowych Łódź 2024

Zgodnie z art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych), dalej zwanego „RODO” informujemy, że: 

1. Administratorem danych osobowych jest Uniwersytet Łódzki z siedzibą w Łodzi, ul. Narutowicza 68, 90-136 Łódź. 

2. W każdym przypadku Pani/Pan może skontaktować się z Inspektorem Ochrony Danych: na wyżej wskazany adres korespondencyjny z dopiskiem: Inspektor Ochrony Danych UŁ lub e-mailowo pod adresem poczty elektronicznej: iod@uni.lodz.pl  

3. Dane osobowe obejmujące: imię (imiona) i nazwisko (nazwiska), adres e-mail, stopień/tytuł naukowy, afiliacja, dane wskazane do wystawienia FV (nazwa instytucji lub imię i nazwisko osoby, adres NIP), informacja dotycząca preferencji w zakresie menu mięsnego lub wegetariańskiego będą przetwarzane w następujących celach: 
   a. rejestracji uczestnictwa oraz organizacji i przeprowadzenia XI Transdyscyplinarnego Sympozjum Badań Jakościowych pt. „Między życiem a akademią – przestrzenie wytwarzania wiedzy” organizowanego w dniach 18-21.06.2024 przez Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny i Wydział Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego; 
   b. komunikowania się z Uczestnikami w sprawach związanych z XI Transdyscyplinarnym Sympozjum Badań Jakościowych pt. „Między życiem a akademią – przestrzenie wytwarzania wiedzy”, udokumentowania jej przebiegu, w tym m.in. sporządzenia listy Uczestników, wydania zaświadczeń/certyfikatów uczestnictwa. 
   
   Dane osobowe w postaci wizerunku i imienia i nazwiska będą wykorzystywane w celach: 
   c. promocyjnych, edukacyjnych i popularyzujących naukę w portalach społecznościowych tj. Facebook, strony internetowe UŁ, strony internetowe Partnerów Organizatora XI Transdyscyplinarnego Sympozjum Badań Jakościowych pt. „Między życiem a akademią – przestrzenie wytwarzania wiedzy”, YouTube w przypadku wyrażenia zgody na wykorzystanie wizerunku. 

4. Dane osobowe będą przetwarzane na podstawie: 
   a. art. 6 ust. 1 lit e) RODO w związku z art. 2 i 11 ustawy z 20 lipca 2018 roku Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (gdyż jest to niezbędne do wykonania zadania realizowanego w interesie publicznym lub w ramach sprawowania władzy publicznej powierzonej administratorowi w związku z misją systemu szkolnictwa wyższego i nauki w zakresie kształcenia, działalności naukowej, kształtowania postaw obywatelskich, a także uczestnictwa w rozwoju społecznym oraz tworzeniu gospodarki opartej na innowacjach); 
   b. art. 6 ust. 1 lit. b) RODO (ponieważ jest to niezbędne do wykonania umowy, której stroną jest osoba, której dane dotyczą lub do podjęcia działań na żądanie osoby, której dane dotyczą przed zawarciem umowy); 
   c. art. 6 ust. 1 lit. c) RODO (w związku z wymogami przepisów prawa oraz aktów prawa wewnętrznego obowiązującego w UŁ); 
   d. art. 6 ust. 1 lit. a) RODO na podstawie wyrażonej przez Panią/Pana zgody na przetwarzanie danych osobowych (w przypadku zgody na wykorzystanie wizerunku). 

5. W sytuacji, gdy przetwarzanie danych osobowych odbywa się na podstawie wyrażonej zgody, posiada Pani/Pan prawo do cofnięcia zgody w dowolnym momencie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano przed cofnięciem zgody. 

6. Odbiorcami Pani/Pana danych osobowych mogą być podmioty uprawnione na podstawie przepisów prawa lub podmioty, którym Administrator powierzył przetwarzanie danych osobowych na podstawie umowy. Pani/Pana dane osobowe (w postaci zarejestrowanego wizerunku) mogą być również przetwarzane przez dostawcę: usługi YouTube firmy Google LLC i usługi Facebook firmy Meta Platforms oraz Partnerów Organizatora XI Transdyscyplinarnego Sympozjum Badań Jakościowych pt. „Między życiem a akademią – przestrzenie wytwarzania wiedzy” w ich centrach przetwarzania danych. 

7. Dane osobowe będą przechowywane przez okres niezbędny do realizacji celów, o których mowa w pkt 3, przez okres przechowywania dokumentacji finansowo-księgowej XI Transdyscyplinarnego Sympozjum Badań Jakościowych pt. „Między życiem a akademią – przestrzenie wytwarzania wiedzy” przez Uniwersytet Łódzki. W sytuacjach przewidzianych w przepisach prawa dane osobowe mogą być też przetwarzane w okresie niezbędnym do ustalenia i dochodzenia ewentualnych roszczeń. 

8. Przysługuje Pani/Panu prawo: 
   a. dostępu do treści swoich danych, 
   b. do sprostowania swoich danych, gdy są niezgodne ze stanem rzeczywistym, 
   c. do usunięcia, ograniczenia przetwarzania, a także przenoszenia danych – w przypadkach przewidzianych prawem, 
   d. do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych, 
   e. do wniesienia skargi do organu nadzorczego, którym jest Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych z siedzibą w Warszawie przy ul. Stawki 2. 

9. Podanie przez Panią/Pana danych osobowych jest dobrowolne, ale niezbędne dla realizacji celów, o których mowa w pkt 3.