Zajmuje się poezją polską XX i XXI wieku, starając się rozszczelniać właściwe dla niej kategorie i poszerzać pola interpretacyjne. Szczególnie istotne są dla niej konteksty studiów nieantropocentrycznych oraz studiów nad Zagładą i innymi ludobójstwami, a także ekocydami. W swoich badaniach sięga po ujęcia i metodologie sytuowane w obszarze tzw. nowej humanistyki, aby konfrontując je z poetyckimi intuicjami, wydobyć nieoczekiwane konceptualizacje, ale i komplikacje, jakie zapowiada i wprowadza wyobraźnia literacka. Planuje zająć się ponownym podjęciem i rozwinięciem problemu dokumentalnego wymiaru wierszy powstałych w czasie Zagłady i w reakcji na nią oraz eksplorowaniem związków XX-wiecznej poezji z alternatywnymi paradygmatami wiedzy, takimi jak nowy animizm, sprzyjającymi budowaniu inkluzyjnego wielogatunkowego świata.
W swoich pracach stara się pokazywać, że język poetycki potraktowany jako czuła sonda wskazująca nierzadko na ograniczenia zbiorowego imaginarium, ma do odegrania istotną rolę w kształtowaniu się dyskursywnej refleksji emancypacyjnej, więc także postantropocentrycznej.
Tytuł pracy habilitacyjnej:
"Post-koiné. Studia o nieantropocentrycznych językach (poetyckich)"
Motto:
"Kto rozpozna siebie w liściu maliny, temu nie przeszkadza wielość wizji świata, jakie tworzą inni" - Jolanta Brach-Czaina