PROFIL PRACOWNIKA: Krzysztof Fortuniak
prof. dr hab. Krzysztof Fortuniak
PROFILE SPOŁECZNOŚCIOWE
CZYM SIĘ ZAJMUJĘ
Zgodnie z 95 Statutu UŁ Dyrektor instytutu:
1) reprezentuje instytut na zewnątrz;
2) wspiera opracowanie projektów prac badawczych;
3) wspiera pracę badawczą w zakresie dyscypliny objętej działalnością instytutu;
4) organizuje i nadzoruje działalność dydaktyczną instytutu;
5) zwołuje posiedzenia rady instytutu i kieruje nimi;
6) występuje z wnioskami do rady wydziału lub dziekana, w tym z wnioskami dotyczącymi zatrudnienia, innych spraw pracowniczych oraz nagród dla osób wchodzących w skład instytutu;
7) zarządza mieniem instytutu i przyznanymi środkami finansowymi, z zastrzeżeniem odrębnych przepisów;
8) składa dziekanowi roczne sprawozdania z działalności instytutu.
Pracownik badawczo-dydaktyczny na Wydziale Nauk Geograficznych - prowadzenie działalności naukowej, kształcenie i wychowywanie studentów oraz uczestniczenie w kształceniu doktorantów.
BIOGRAM
Tytuł zawodowy magistra: 1 lipca 1988, Magister fizyki (fizyka teoretyczna) - Uniwersytet Łódzki, Wydział Matematyki Fizyki i Chemii, promotor: dr Stanisław Malinowski, praca magisterska: Krzyżujące się związki relacji Onsagera.
Stopień doktora: 18 czerwca 1996, Doktor nauk o Ziemi (klimatologia) - Uniwersytet Łódzki, Wydział Biologii i Nauk o Ziemi, promotor: prof. dr hab. Kazimierz Kłysik, rozprawa doktorska: Stochastyczne i deterministyczne aspekty zmienności wybranych elementów klimatu Polski.
Stopień doktora habilitowanego: 16 grudnia 2003, Doktor habilitowany nauk o Ziemi (klimatologia), Uniwersytet Łódzki, Wydział Nauk Geograficznych, rozprawa habilitacyjna: Miejska wyspa ciepła. Podstawy energetyczne, studia eksperymentalne, modele numeryczne i statystyczne.
Tytuł profesora: 1 sierpnia 2011, Profesor nauk o Ziemi
ZAINTERESOWANIA
Klimatologia, badania atmosfery, w szczególności:
- badania mikrometeorologiczne, w szczególności pomiary bilansu energetycznego i turbulencyjnych strumieni CO2 i CH4 (metoda kowariancji wirów) miast, terenów rolniczych i naturalnych (Biebrzański Park Narodowy);
- pomiary i statystyczna analiza indywidualnych cech klimatu miasta (miejska wyspa ciepła, modyfikacja przez zabudowę miejską pola wilgoci, wiatru i promieniowania);
- zastosowanie scyntylometru w badaniach turbulencji nad obszarem zurbanizowanym;
- numeryczne modelowanie klimatu miast (modele bryłowe bilansu energetycznego, pochłanianie promieniowania w kanionie ulicznym);
- atmosfera jako nieliniowy układ dynamiczny (zastosowanie teorii chaosu deterministycznego w klimatologii);
- analiza szeregów czasowych (zastosowanie w klimatologii różnych metod statystycznych: analiza falkowa, analiza fourierowska, MESA, SSA);